در دهه نود میلادی یک خطاط با استفاده از 27 لیتر خون صدام، قرآنی را به نگارش در آورد که این نسخه در حال حاضر مُهر و موم شده و در صندوق اماناتی در بغداد نگهداری می شود.این در حالی است که بر اساس احکام اسلام، خون انسان، عین نجاست به شمار می آید و طبق احکام فقهی کتابت قرآن، هر گونه نگارش آیات قرآنی بر صفحه نجس یا با مرکب نجس، حرام است.
روزنامه انگلیسی گاردین با اشاره به حساسیت زیاد دولت شیعه عراق به همه نمادهای باقی مانده از دوران حکومت رژیم بعثی صدام، نوشت: هر چند برخی بر این باورند این آثار، سند تاریخی به شمار می روند که باید از آنها محافظت کرد، بعضی دیگر معتقدند هر چیزی که به صدام مربوط می شود، باید از بین برود.
احمد چلبی، از برجسته ترین شخصیت های مخالف رژیم صدام در این باره به روزنامه گاردین گفت: "بناهای تاریخی ساخته شده در دوران رژیم بعث برای سرکوب کردن مرم طراحی شده بود بنابراین هیچ منفعتی برای عراق ندارند. این آثار درخور توجه نیستند و هیچ حس زیبایی شناسی در آنها نفهته نیست بنابراین من از تخریب همه این آثار حمایت می کنم."
اما موفق الربیعی، مشاور سابق امنیت ملی عراق نظر دیگری دارد. به باور او صدام چه خوب چه بد، بخشی از تاریخ عراق است و تأثیر او بر ملت عراق نباید نابود شود.
به رغم همه این اختلاف نظرها، دولت عراق قصد ندارد همه آثار و نشانه های دوران صدام را از میان ببرد.
سخنگوی نوری المالکی در این باره به روزنامه گاردین گفت:" این قرآن باید به عنوان نمونه ای از وحشی گری صدام حفظ شود. این موضوع مطالب بسیاری را درباره وی نشان می دهد. با این حال به خاطر اینکه هیچ عراقی مایل به دیدن این نسخه از قرآن نیست آن را نباید در موزه نگهداری کرد. شاید در آینده بتوان آن را مانند یادگاری هایی که از دوران هیلتر و استالین به جا مانده، به یک موزه خصوصی فرستاد."