گروه سیاسی-سید مجتبی نعیمی: تنها چند ساعت بعد از اتمام مذاکرات ژنو بود که رسانه‌ی ملی در اقدامی عجیب، به پرتاب موج شادی در بین مخاطبانش پرداخت. با پخش مصاحبه‌های جهت‌دار و تابلو، تحلیل‌های آب‌دوغ خیاری، نماهنگ‌های مربوط به اقتدار و پیشرفت ملی از سیمای جمهوری اسلامی اینطور به نظر می‌رسید که سوم خرداد دیگری خلق شده است. هرچند برای مردمی که با این رفتارهای غیرحرفه‌ای صدا و سیما آشنا بودند، دیدن آن صحنه‌ها بیشتر پُر کننده‌ی خلع طنزهای شبانه بود تا مشاهده‌ی پیشرفت مملکت.

به گزارش بولتن نیوز، اما در هر صورت، با گذشت زمان و ارائه‌ی تحلیل‌های مختلف، نوع بازخورد این تحلیل‌ها از سوی مذاکره‌کنندگان ایرانی و غربی، اقدامات عملی مذاکره‌کنندگان و شکل مواجهه‌ی دولت با منتقدین مذاکرات ژنو، این واقعیت بیشتر از پیش معلوم شد که آنچه دولت‌مردان ما در خصوص توافقات مذبور مرقوم داشته‌اند با واقعیت رخ داده در عرصه‌ی بین‌المللی تفاوت زیادی دارد. در این شرایط، سوال مهمی مطرح شد و آن اینکه چرا فضایی فراهم نمی‌شود تا موافقان و مخالفان توافق ژنو، مرد و مردانه روبه‌روی هم بنشینند و اقامه‌ی دعوا کنند؟

مسلما بهترین ظرفیت برای انجام این اقدام، مناظره است. آنهم در شرایطی که شبکه‌ی اول سیما هر جمعه بعد از ظهر، برنامه‌ی ویژه‌ای در این خصوص دارد. پس چرا نباید یکی یا حتی چندتا از مناظرات رسانه‌ی ملی به کیفیت مذاکرات ژنو اختصاص پیدا کند؟ اصلا اگر این کار در رسانه‌ی ملی انجام نشود، چه ظرفیت دیگری صلاحیت انجام این کار مهم را دارد؟ بی‌بی‌سی؟ صدای امریکا؟ جرس؟ کلمه؟ قطعا این رسانه‌ها و صدها رسانه‌ی مثل این‌ها، نان ژنو را آجر نمی‌کنند که دست به نقد آن بزنند.

علی‌ایحال، گویا چند روز پیش عده‌ای از نمایندگان مجلس که دست از قضا جزء بی‌سوادان تغذیه شده از جایی خاص هستند! نامه‌ای برای ضرغامی فرستاده و قول مناظره‌ی تلویزیونی در خصوص توافق ژنو را از مهندس گرفته‌اند. این خبر را جناب میرتاج‌الدینی اینگونه ارائه داده‌اند: «نامه‌ی 111 نماینده‌ی مجلس شورای اسلامی درباره‌ی امکان نقد آزادانه‌ی توافقنامه‌ی ژنو در صداوسیما چندی پیش تحویل رسانه‌ی ملی داده شد. این نامه‌ به دنبال نامه‌ی قبلی 19 نفر از نمایندگان مجلس به رئیس صداوسیما درخصوص نقد توافقنامه‌ی ژنو نوشته بودند و درخواست کرده بودند که امکان نقد توافقنامه‌ی ژنو را در رسانه‌ی ملی به دست بیاورند. وی افزود: ریاست سازمان در پاسخ به آنها گفته بودند که شرایط آماده نیست و ما رویکرد حمایتی در خصوص توافقنامه‌ی ژنو داریم و رویکرد انتقادی درباره‌ی توافقنامه ژنو در برنامه ما نیست.

معاون پارلمانی صداوسیما ادامه داد: بعد از نامه‌ی اول ما مجددا نامه‌ی نمایندگان را دریافت کردیم و این نامه در صداوسیما مورد بررسی قرار گرفت. فعلا تصمیم داریم برای بررسی این نامه و نحوه‌ی نقد توافقنامه جلسه‌ای را با نمایندگان داشته باشیم. وی افزود: در خصوص توافقنامه‌ی ژنو رویکرد صداوسیما کاملا مشخص بوده است و در همه‌ی موارد مذاکرات رویکرد صداوسیما نیز همینگونه بوده است. در اینجا هم که صداوسیما به عنوان یکی از ارکان نظام که مسئله را دنبال می‌کند موضوع مورد بررسی جدی قرار بگیرد و این مسئله با رویکرد حمایتی قابل بررسی است و هرچقدر مردم در جریان توافقنامه‌ی ژنو باشند پشتیبانی و حمایت همه‌جانبه را از این توافقنامه خواهند داشت.»

همان‌طور که می‌بینید، فعلا بحث نقد و مناظره‌ی توافق ژنو در رسانه‌ی ملی در حد یک طرح است و همچنان رویکرد محافظه‌کارانه‌ی رسانه‌ی ملی در این خصوص پابرجاست. هرچند اینگونه رفتارهای صداوسیما واقعا جای سوال دارد و معلوم نیست چرا باید از مقوله‌ای که حتی یک استاد دانشگاه در پاسخ به فراخوان رئیس‌جمهور حاضر نشده در دفاع از آن متن مستقلی ارائه دهد، اینگونه حمایت کرد اما از سوی دیگر به وحشت افتادن حامیان رسانه‌ای دولت جالب است که با جدی‌تر شدن انجام این مناظره، همچون مورچه‌هایی که آب به لانه‌های‌شان افتاده است، دچار التهاب شده‌اند.

برای مثال، روزنامه‌ی فخیمه‌ی آرمان که این روزها حسابی کار حرفه‌ای را کنار گذاشته و به یکی از بزرگترین رسانه‌های رپورتاژآگهی دهنده‌ی دولت تبدیل شده، با مطلبی تحت عنوان "صداوسیما منتقدان توافق ژنو را دعوت کرد/مجلس و ضرغامی در یک خط» در روز پنجشنبه 28 فروردین ماه به این اتفاق واکنش نشان داد. روزنامه‌ی فرهیخته‌ی قانون نیز که پابه‌پای آرمان و مشرق و اعتماد و آفتاب یزد و ... پیش می‌رود، در همان روز مطلبی با عنوان "جلسه‌ی صداوسیما با نمایندگان مخالف ژنو" منتشر کرد و به نحو دیگری با این مسئله مواجه شد.

معلوم نیست چرا این عزیزان از بحث مناظره‌ی تلویزیونی در خصوص مذاکرات ژنو تا این حد عصبانی‌ند؟ آقایان محترم! مگر از نظر شما توافق ژنو یک پیروزی ملی نیست؟ مگر این مذاکره باعث نشد که سیاهی هشت ساله از کشور رخت بربندد و افق‌های امید و عقلانیت در جای جای ایران قابل رویت شود؟ خُب، پس دیگر چرا ترس؟ چرا نه به مناظره؟ بگذارید این اتفاق بیافتد تا تندروهای مخالف مذاکره‌ی ژنو دست‌شان برای مردم رو شود. به قول معروف: "آنرا که حساب پاک است، از محاسبه (شما اینجا بخوانید مناظره!) چه باک است؟" نکند واقعا در توافق ژنو اتفاق بدی افتاده که شما به وحشت افتاده‌اید؟ به نظر می‌رسد یک مناظره‌ی با کیفیت به روشن‌تر شدن واقعیت مذاکرات ژنو کمک زیادی می‌کند.