به گزارش جهان به نقل از فردا، «سحرخیزان عزیز تا اذان صبح 5 دقیقه باقی است!» این جمله‌ حتما برای شما هم نوستالژی دارد. وقتی که همه با چشم‌های پف کرده، دور سفره سحری می‌نشستیم و از ترس تمام شدن زمان، دو لپی لقمه‌ها را پایین می‌دادیم و مدام گوشمان به رادیو و چشم‌مان به تلویزیون سیاه و سفید خانه بود تا اذان پخش شود. اما چند سالی است که شرایط تغییر کرده. حالا بسیاری از خانواده‌ها مقابل تلویزیون‌های بزرگ می‌نشینند و همراه با مرغ سحر رمضان یا همان فرزاد جمشیدی خودمان سحری می‌خورند. آقای مجری در این چند سالی که میهمان سحرگاهی خانه‌ها می‌شود، بسیاری از کلیشه‌ها را شکسته و با آنکه 30 شب تمام یک تنه، بدون کارشناس و میهمان به لنز دوربین زل می‌زند و برنامه اجرا می‌کند اما هرگز کلامش خسته کننده و تکراری نمی‌شود. هیچوقت نمی‌گوید 5 دقیقه تا سحر باقی‌است. حتما کلی ذوق و خلاقیت به خرج می‌دهد تا همین جمله ساده تغییر کند. «همشهری آیه» به این بهانه با مرغ سحر ماه رمضان، گفت‌وگویی خانوادگی داشته است درباره سبک زندگی دینی او.
آقای جمشیدی! برای من همیشه عجیب بوده که شما چگونه می‌توانید 15 دقیقه تمام به لنز دوربین خیره شوید و لشکر واژگان را بدون تپق رهبری کنید. چگونه به این فرهنگ واژگانی قوی دست پیدا کرده‌اید؟
فکر می‌کنم بعد از لطف خدا و کمک قرآن، زندگی کردن کنار علی بن موسی‌الرضا‌(ع) و توسل به حضرت باعث شده که در زمینه اجرا تقریبا موفق باشم. وجود مبارک امام رضا‌(ع) را به‌عنوان عالم آل محمد‌می‌شناسند. من هم در جوار ایشان درس خوانده‌ام. زمانی که در گروه معارف کار می‌کنیم و می‌خواهیم در مورد معارف اهل بیت(علیهم‌السلام) حرف بزنیم باید بهترین واژه‌ها را دستچین کنیم، چون قرار است در مورد بهترین آدم‌ها حرف بزنیم. نکته بعد، فراگیر بودن یک برنامه تلویزیونی است؛ بنابراین مجری تلویزیون نماینده‌ای از فضایل‌ یک ملت است. در جایی که کوه‌واره‌های بزرگی مثل شعرا و علما داریم و می‌خواهیم برای چنین مردمی حرف بزنیم، باید در انتخاب واژه‌ها بسیار دقت کنیم. از سوی دیگر، گاهی اوقات برنامه‌های ما مخاطبان خارج از کشور هم دارد، بنابراین باید به سبکی اجرا شود که آنها هم بتوانند با برنامه ما ارتباط برقرار کنند. ادامه مطلب...