شهید علی رضا عربیان ، نوزده ساله بود که در دشت شلمچه ، خون سرخش بر زمین ریخت و بال در بال فرشته گان گشود. او نه سرداری پر آوازه بود ، نه شخصیتی علمی ، یا سیاسی و فرهنگی. او تنها یک پاسدار جوان از لشکر 8 نجف اشرف بود که تمام اندوخته اش را از زندگی ، درون وصیت نامه ای 17-18 خطی خلاصه کرد و برای مردم سرزمینش به جا گذاشت. دشمنان این دین و این سرزمین تنها زمانی به درکی صحیح از رمز و راز بقای انقلاب اسلامی خواهند رسید که به دریافتی درست از این وصیت نامه و هزاران وصیت به مانند آن دست یابند:

ربنا لا تَکِلْنا إلَی‌ أنْفُسِنا طَرْفَةَ عَیْنٍ أبَدًا فی‌ الدُّنْیا وَ الاخِرَةِ
خدایا ما را تا ابد به اندازه یک چشم به هم زدن به خود وامگذار

از آن روزی که خدا را شناختم جان برایم موجودی بی ارزش شد.
خدایا بارالها اگر کار من در کنار طاعت تو ناچیز است همانا که آرزویم در جنب امید به تو بزرگ است.

خدمت پدر و مادر عزیزم سلام عرض می کنم
ای پدر و مادر عزیزم من الان که دست به قلم و کاغذ کرده ام تا چند کلامی به عنوان وصیت نامه بنویسم چهره دوست داشتنی تان در جلو چشمم مجسم شده است. پدرجان من تا زنده باشم زحمات و دلسوزی های بی پایانتان را فراموش نخواهم کرد. مادرجان اگر توفیق شهادت (ان شاء الله) نصیبم شد دوست ندارم بر من بگریی و بی تابی کنی. دوست دارم همیشه خوشحال و با روحیه ای قوی و نه با لباس سیاه بلکه با لباس سفید بر سر مزارم بیایی.

پدرجان گر چه نتوانستم به عنوان یک فرزند دلسوز عصای دستت باشم و یا لااقل کمی از زحماتت و خوبیهایت را جبران کنم حال از شما حلالیت می طلبم و امیدوارم که از من راضی و خشنود باشی.
ضمنا هفت ماه نماز غذایی و چهار ماه روزه غذایی برایم بخرید و از طرف من از همه قوم و خویشان و همسایگان و دوستان حلالیت بطلبید.
فرزند حقیرتان علیرضا

تصویر وصیتنامه شهید علی رضا عربیان

پاسدار شهید علی رضا عربیان 

پاسدار شهید علی رضا عربیان (ایستاده ، نفر سمت چپ)

پاسدار شهید علی رضا عربیان (نشسته، نفر اول از چپ)

پاسدار شهید علی رضا عربیان (نفر اول از راست- نشسته و با چفیه و لباس خاکی)

پاسدار شهید علی رضا عربیان 

پیکر پاک شهید علی رضا عربیان-19 ساله