دو چوبه از درخت ازگیل، یک موشه، دسته های نخ چلوار، سوزن و دوچرخه ای خورجین دار که کوچه پس کوچه های قدیمی پایتخت هیچوقت آن را با صدای زنگش فراموش نمی کنند؛ صدای زنگ آشنایی که وقتی وارد محله ای می شود، مردم می فهمیدند که عباس آقای لحاف دوز آمده است.