|
کلارآباد دات کام 
|
کیهان نوشت: دولت موسوی، یکی از اصلی ترین چالش گاه های جریان های سیاسی درون نظام در دهه 1360 بود. پیش از این، از بی اعتنایی میرحسین موسوی به انتقاداتی که درباره یکسونگری او و اطرافیانش در پافشاری بر دولت سالاری اقتصادی می شد، سخن گفتیم. دامنه منتقدان دولت موسوی، از امام(ره) و رئیس جمهور وقت (حضرت آیت الله خامنه ای) تا فقهای حوزه های علمیه، نمایندگان مجلس و... را در برمی گرفت. در آستانه چهارمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، حضرت آیت الله خامنه ای به صراحت قید کرده بودند که در صورت انتخاب مجدد مصمم به اصلاحاتی در ترکیب دولت هستند.1 امام با این خواسته همراهی کرده بودند و آیت الله خامنه ای نیز در سخنرانی های پس از انتخابات دوره چهارم ریاست جمهوری تمایل خود به تغییر نخست وزیر را نشان داده بودند. در این شرایط محسن رضایی به عنوان فرمانده عالی رتبه جنگ به نزد امام شرفیاب شد و از لطمه خوردن جنگ درصورت عدم انتخاب مجدد میرحسین موسوی سخن گفت.2 پس از این رایزنی و نیز اقداماتی مثل نامه نگاری 135 نماینده مجلس به امام راحل مبنی بر عدم برخورداری دولت جدید از اکثریت مجلس و در نتیجه عدم موفقیت آن و بالاخره بحرانی شدن کشور تأکید کرده بودند، امام خمینی(ره) به این نتیجه رسیدند که مصلحت در انتخاب مجدد میرحسین موسوی است، اما در عین حال حاضر نشدند رئیس جمهور را به حکم شرعی مکلف سازند و تصریح کردند: حق انتخاب با رئیس جمهور و مجلس شورای اسلامی محترم است.3 ادامه مطلب... [ دوشنبه 91/2/11 ] [ 9:39 صبح ] [ م.ص ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  ) ) 
امکانات وب  بازدید امروز: 3000 بازدید دیروز: 2795 کل بازدیدها: 4429138 |
