در پرونده مرصاد، در ایمیل‌هایی که بین هم رد و بدل کردند، به این موضوع رسیدیم که گروه فعالان حقوق بشر در ایران، دستور مسلح شدن گرفتند.... می گفتند در جریان سرکوب فتنه، آدم هایی از لبنان و فلسطین را آورده اند. این حرف های بی سر و ته چیست؟ 
 ساختمانی نوساز و بدون تابلو در یکی از مناطق جنوبی تهران، دفتر مرکزی سایت گرداب است؛ جایی که تاکنون با اتکا بر توانمندی تیم فنی خود موفق شده است بسیاری از سایت‌های غیراخلاقی و ضد امنیتی را از کار بیندازد و دست‌اندکاران بعضی از آنها را نیز به دست قانون بسپارد. در آخرین طبقه این ساختمان به سراغ مهندس سعیدی، مدیر جوان این سایت می‌رویم تا از شیوه عملکرد وی و همکارانش، همچنین اهداف و برنامه‌های آتی آنها کسب اطلاع کنیم.
به گزارش جهان بخش‌هایی از گفتگوی مشروح  همشهری ماه با مدیر سایت گرداب که در شماره 56 این ماهنامه منتشر شده را در ادامه می‌خوانید:
• اینجا یک فضای تخصصی است و خیلی نمی‌توان شخصی به آن نگاه کرد. ما براساس دریافت‌ها، تحلیل‌ها، اسناد و مستنداتی عمل می کنیم که در اختیار داریم یا به دست می آوریم. برخی از این اطلاعات بر اساس جمع آوری در دسترس ما قرار می‌گیرد و جنبه تولیدی چندانی ندارد. عمده آن هم از طریق اینترنت و صاحبان تکنولوژی آن در این فضا منتشر می‌شود. مباحث تحلیلی نیز با تکیه بر اطلاعات به دست آمده و دریافت های دقیق کارشناسان شکل می گیرد و ما نیز بر آن اساس کار را جلو می‌بریم. این سایت به عنوان “نماینده مرکز بررسی جرایم سازمان یافته” در فضای سایبری، دغدغه‌های این مرکز را دنبال می‌کند. این دغدغه‌ها بیش از هر چه متوجه امنیت خانواده‌ها و پس از آن برای همه افراد جامعه، در فضای مجازی و اینترنت شکل می گیرد. تلاش داریم این دغدغه‌ها را در تعامل با رسانه‌ها به اطلاع عموم برسانیم.
• ارتش سایبری از زمانی در افواه عمومی رایج شد که موسسه دیفنس تک (Defense Tech) اعلام کرد که ایران صاحب ارتش سایبری است و در بین پنج کشور اول دنیا قرار دارد. ما ارتش سایبری نیستیم. مرکز بررسی جرایم سازمان‌یافته زیرنظر “فرماندهی فضای مجازی در سپاه” فعالیت می‌کند و با ارتش سایبری فرق می‌کند. هر جا هم که فعالیتی انجام داده‌ایم، با تابلوی مرکز بررسی جرایم سازمان‌یافته بوده و در پایگاه اطلاع‌رسانی گرداب منعکس شده است. اما ارتش سایبری، سپاه سایبری، بسیج سایبری، ارتش آفتاب و ... گروه های دیگری هستند؛ در حقیقت فعالان فضای مجازی هستند که این اسامی را برای خودشان انتخاب کرده‌اند. این یک غلط واژگانی مصطلح است. جالب است که این اشتباه عمدتاً در خارج کشور اتفاق می‌افتد و آنها واژه ارتش سایبری را به کار بردند و افرادی هم در داخل کشور تصور کردند که منظور از ارتش سایبری یعنی سایبری سپاه. واحد سایبری سپاه همان مرکز بررسی جرایم سازمان‌یافته است که در بخش “درباره ما” در سایت گرداب به نشانی Gerdab.Ir، درخصوص آن توضیح داده شده است.
• اصلاً تعریف مشخص و درستی از ارتش سایبری وجود ندارد. وقتی از ارتش سایبری صحبت می‌شود، معمولاً آن را بر اساس هک و نفوذ می‌شناسند. به عنوان مثال وقتی گروه هکری “آ” در سالگرد فلان واقعه، 1000 سایت را هک می‌کند، نام آن را ارتش سایبری می‌گذارند. کار ما که هک کردن نیست.مؤسسه دیفنس تک موضوعی را بررسی کرده که کار اصلی ما نیست. گاهی اوقات بعضی دوستان و فعالان فضای مجازی انتقاد می‌کنند که چرا به آمار این مؤسسه اشاره و خود را به آن دلخوش می‌کنیم. من باید بگویم که این آمار ما را دلخوش نمی‌کند. آنها بعضی اقدام‌ها را رصد کرده‌اند و براساس آن گفته‌اند که ایران یکی از ارتش های سایبری جهان را در اختیار دارد. متوجه ماهیت ارتش سایبری در داخل کشور نیستند. آنها یک اطلاعات متوهمی دارند و فکر می‌کنند سپاه، نیروی مردمی یا هر جایی که چند فعال فضای مجازی دور هم جمع شده‌اند و دارند کار اینترنتی می‌کنند، همگی تحت‌نظر سپاه هستند و سپاه هم یعنی ارتش سایبری. آنها فکر می کنند که ایران در این فضا از قدرتی برخوردار است که از نظر آنها قدرت هماوردی با قدرت آمریکا را در فضای مجازی دارد. اما اگر قرار باشد ما بررسی و مقایسه کنیم، با در نظر گرفتن افراد و امکانات، سابقه ورود این تکنولوژی به ایران و ... می توانیم به جایگاهی بالاتر از آنکه مد نظر آنهاست فکر کنیم؛ همانگونه که در اظهارات مقامات آمریکایی نیز منعکس است.
• ما هم با تکیه بر رصد مردمی فعالیت می کنیم و هم کارشناسان زبده ما در این فضا کار می‌کنند، تا بدانیم رخنه‌هایی که در امنیت ملی ما ایجاد می‌شود، کجاست؟ سرمنشأ آن کجاست؟ و کجا اثر می‌گذارد؟ به همین دلیل از انجام کارهای پراکنده، کاملاً برحذریم. کار ما یک کار دقیق، منظم، زمان‌دار و هدفمند است. اینطور نیست که مثل ارتش سایبری در پی هک و نفوذ باشیم.
• پس از راه‌اندازی سایت گرداب از کاربران اینترنت خواستیم که اگر علاقه‌مند به همکاری با ما هستند در دو بخش همکاری کنند: یکی “گزارش تخلف” در فضای اینترنت است که لینک آن را برای ما می‌فرستند تا بررسی کنیم. در این بخش روزانه صدها لینک تخلف به ما می‌رسد.بخش دوم، “تماس با ما”ست. کاربران داخلی و خارجی می‌توانند از این طریق با گردانندگان سایت ارتباط برقرار کنند. در این بخش تاکنون گزارش‌هایی از تخلف‌های سایبری و غیرسایبری به فارسی و دیگر زبان های زنده دنیا برای ما ارسال شده است. اتفاق زیبایی که افتاده، ایجاد دغدغه در کاربر است که بخواهد مطلبی را که به ذهنش می‌رسد به “گرداب” گزارش دهد. احساس می‌کنند فضای بعضی سایت‌ها ناپاک است و “گرداب” می‌تواند به پاکسازی آن کمک کند. این نگاه برای ما خیلی ارزش و اهمیت دارد.
• کاربران به ما کمک می‌کنند که حوزه‌های نوپدید آسیب‌ها و تهدیدها در فضای اینترنت را رصد و احصا کنیم. این کار باعث می‌شود هیچ حوزه ای از آسیب ها و تهدیدهای نوپدید از زاویه نگاه و حوزه رصد ما دور نماند. همچنین حجم را هم به ما نشان می‌دهد. گزارش های ارسال شده به سایت از شهرهای مختلف ایران و دیگر کشورها، نوع، مصداق و حجم آسیبها و تهدیدها را به ما اعلام می‌کنند. بررسی جرایم در اینترنت سازمان‌یافته و برخی دیگر سازمان نیافته صورت می پذیرد. تلاش مردم و کاربران در فضای اینترنت به ما کمک می‌کند که حوزه‌های نوپدید را بشناسیم و اشراف کامل به جرایم سازمان‌یافته و غیرسازمان‌یافته داشته باشیم.
• اطلاع‌رسانی پروژه گرداب گسترده و مناسب صورت پذیرفت ولی در روند اطلاع رسانی پروژه مرصاد کمتر کسی تاکنون به جزئیات پروژه مرصاد توجه کرده است. در پروژه مرصاد، متوجه شدیم که بعضی معاندان انقلاب اسلامی در هیأت فعالان حقوق بشر با برقراری ارتباط مستقیم با گروهک نفاق و ... اجرایی نمودن پروژه بی ثبات سازی جمهوری اسلامی را در دستور کار خود قرار داده اند. کار گروهک نفاق هم که مشخص است. در پروژه هسته‌ای جاسوسی کردند. این فعالان حقوق بشری، با گروهک ریگی هم ارتباط مستقیم دارند.
• گروهک‌های ریگی و نفاق هر دو تروریست هستند، با این حال کسانی که خودشان را فعالان حقوق بشر می‌نامیدند با آنها در ارتباطند. این تعارض ذاتی نشان می‌دهد که شعار حقوق بشر برای آنها فقط یک نقاب است. آنها برای آنکه کار خودشان در داخل کشور را ساماندهی کنند، عده‌ای فریب‌خورده را مورد استفاده و در واقع سوء‌استفاده قرار می‌دهند.
• در پرونده مرصاد، در ایمیل‌هایی که بین هم رد و بدل کردند، به این موضوع رسیدیم که گروه فعالان حقوق بشر در ایران، دستور مسلح شدن گرفتند. در جریان فتنه پس از انتخابات دستور گرفتند که منبع آب شرب مردم تهران را مسموم کنند. واقعاً متحیر هستیم که این کارها چه ربطی به حقوق بشر دارد؟!
• احمد باطبی یکی از این افراد است که در ماجرای کوی دانشگاه در سال 78 معروف شد. او بعدها از ایران فرار کرد و با آقای بوش پسر عکس یادگاری دارد که در سایت گرداب منتشر کردیم. او سخنگوی این فعالان حقوق بشر در ایران شده است. رئیس او کیوان رفیعی است که با گروهک‌های نفاق و ریگی ارتباط دارد و غیرمستقیم در خدمت سازمان سیا است. مستقیماً با فعالان فضای فتنه در ارتباط است. ما ایمیل‌های آنها (فعالان فتنه) را هم داریم که حالا اسم نمی‌آورم. کیوان رفیعی و سرشاخه‌هایی که با او ارتباط دارند، می‌دانند که دارند چه کار می‌کنند و با کجا ارتباط دارند، ولی در داخل کشور چند صد نفر را که دغدغه نسبت به فضای داخلی کشور دارند فریب می‌دهند و از طریق آنها شروع می‌کنند به جمع‌آوری اطلاعات. این افراد نمی‌دانند این اطلاعات قرار است چگونه آنالیز شود. عموم آنها هم فریب‌خورده هستند و نمی‌دانند پشت قضیه چیست. در این جریان‌ها اغلب، دانشجویان را به کار می‌گیرند. سفارش خبر می‌دهند به تعداد کم ولی پرداخت بالا در مقابل آن. این دانشجو فکر می‌کند که با هزینه‌های زیادی که دارد چه اشکالی دارد که با ارسال مثلاً دو خبر در ماه هزینه خود را تأمین کند. خبر هم خیلی زاویه بدی ندارد، ولی کسی که این اطلاعات را جمع می‌کند، می‌داندکه چه پازلی قرار است درست شود.
• وقتی می‌بینیم چندین سایت با محتوای مجرمانه وجود دارند که با عنوان فعالیت مشخص و مشترک، در سروری مشترک فعالیت دارند و دامین آنها از یک‌جا و به نام افراد مشخصی ثبت شده است، در حوزه بررسی جرایم سازمان یافته ما قرار می گیرد. این اطلاعات به عنوان حوزه شخصی افراد مطرح نیست، در اینترنت سایت‌هایی هستند که این اطلاعات را در اختیار عموم می‌گذارند. اگر قرار باشد در روند پرونده به حوزه شخصی افراد ورود کنیم، این کار فقط با دستور قاضی صورت می‌گیرد. قاضی براساس محتوای پرونده و در چارچوب قانون، مأموریت‌هایی را به ما محول می‌کند. اینطور نیست که هر کاری دلمان بخواهد انجام دهیم. اما در کشورهایی مثل انگلستان و آمریکا، قانون مجاز بودن شنود به تصویب سنا، کنگره و مجلس عوام رسیده است؛ یعنی در آن کشورها هیچ کس در هیچ جا امنیت ندارد. در ایران حوزه شخصی افراد مورد احترام قانون و مجریان آن است. درست است که تبلیغات علیه کشورمان زیاد است، ولی شرایط موجود به هیچ وجه با چین قابل مقایسه نیست. حتی قابل مقایسه با آمریکا هم نیست چون در ایالات متحده، سیستم اطلاعاتی جامعه آنها یکپارچه است، هر کسی در زندگی شخصی‌اش هر کاری کند، این اطلاعات ذخیره می‌شود. حتی در مسایلی مانند مالیات هم از این اطلاعات استفاده می‌کنند چه رسد به حوزه‌های مرتبط با امنیت ملی.
• اینترنت به عنوان مهم ترین ابزار توسعه دیپلماسی عمومی در نظر گرفته شده است، اما برای این که اهداف نظامی و سیاسی خودشان را مخفی کنند، فضای گل و بلبل برای آن درست می کنند. موتورهای جستجو و سایر سرویس های وب 2 طوری طراحی شده اند که مخاطبان به اصل هدف پی نبرند. برای این که تصور نکنید دچار توهم توطئه شده ام، استناد می کنم به سخنان چندی پیش سخنگوی پنتاگون که گفت: «ما منتظر یک 11 سپتامبر مجازی هستیم و اگر این اتفاق بیفتد، جواب آن را در فضای نظامی خواهیم داد.»
• در پروژه گرداب با پدیده ای مواجه شدیم که پیش از آن کسی حتی تصور هم نمی کرد به فضای ایران وارد شود. ورود سکس با محتوای فارسی یکی از این پدیده ها بود. کسی که این نوع سایت ها را راه اندازی کرده است از نظر ما مجرم است، چون بازدید کننده زیادی دارد و زمینه گناه را برای افراد متعددی فراهم کرده است.درفضای سیاسی هم وقتی فردی 300 تا 400 نفر را به جمع دوستان خود اضافه می کند و هر روز به آنها خوراک می دهد، دیگر پیاده نظام به شمار نمی آید.
• در جریان فتنه عده ای خواستند مرکز رسیدگی به جرایم سازمان یافته و به نوعی کل نظام را مخدوش کنند و ادعا کردند که برای برخورد با مخالفان، هکر از چین آورده ایم. اولاً در فضای مجازی، هکر را از جایی نمی آورند، سفارش می دهند کار آنلاین انجام شود.همین ها می گفتند در جریان سرکوب فتنه، آدم هایی از لبنان و فلسطین را آورده اند. این حرف های بی سر و ته چیست؟ نیروهای انتظامی با کمال اقتدار و وظیفه شناسی به انجام وظیفه می پردازند و نیازی به واردات نیرو نداریم. نه در فضای سایبر و نه در فضای واقعی. این حرف ها، عملیات روانی برضد جمهوری اسلامی است.
• در شبکه های اجتماعی تا امروز فعالیتی نکرده‌ایم، ولی در حال فراهم کردن مقدمات حضور در این شبکه‌ها هستیم.
• هر جا بخواهیم تذکر بدهیم، با تابلوی گرداب و مرکز بررسی جرایم سازمان یافته عمل می‌کنیم. برخی از کاربران فضای اینترنت یک ترس موهومی از گرداب دارند و فکر می‌کنند اگر یک تماسی با گرداب داشته باشند یا نظری بدهند، اینجا برایشان پرونده تشکیل داده و آنها را مرتب رصد می‌کنیم. ما نه وقت این کار را داریم و نه دنبال آن هستیم. آن‌قدر کارهای مهم در حوزه جرایم سازمان یافته در خارج کشور داریم که نیرو و فرصتی برای این کارهای جزئی باقی نمی‌ماند. رویکردهای ما نشان می‌دهد که به دنبال این نوع کارها نیستیم. گاهی کسانی به سایت گرداب وارد می شوند و فحش و ناسزا نثار خادمان خود می کنند؛ ما حتی پاسخ ساده‌ای نیز به آنها نداده ایم. فکر کردیم بالاخره افرادی در داخل یا خارج از کشور هستند که از جاهای دیگر عقده دارند و گرداب می تواند فرصتی برای خالی شدن عقده آنها باشد.
• به دوستان فضای مجازی می گویم سایت گرداب را مشاور امین خود بدانند. مرکز رسیدگی به جرایم سازمان یافته متعلق به جرایم سازمان ‌یافته است و اگر کاربری تخلف کوچکی انجام دهد، می‌تواند از ما مشاوره بگیرد تا گرفتار جرایم بیشتری نشود.