در سال های دفاع مقدس ، وقتی به نماز جمعه می رفتی یا در مساجد و تکایا و راه پیمایی ها ، از طرف ستادپشتیبانی جنگ صندوق های سیاری می دیدی که کمک های مردم را به جبهه ها جمع می کردند و به اندازه مبلغی که می دادی قبض صادر می کردند. این قبض ها چند نمونه ثابت داشت که یکی از آن ها در اینجا می بینید. این قبض ربع قرن پیش صادر شده و مبلغ آن هم بیست تومان است. زیاد فکرتان را مشغو نکنید به ارزش بیست تومان در سال 64 یا 65. در آن سال ها بیست تومان پول چشمگیری نبود. خوب یادم هست همان وقتی که این قبض را گرفتم ، نوشابه شیشه ای ، پنج تومان بود ، یعنی معادل 5 شیشه نوشابه زمزم یا یک کمپوت سیب و گیلاس ، یعنی 2000 تومان امروز. ولی چه کیفی داشت وقتی بیست تومنی را بابا می داد به بچه اش تا بدهد به مسئول صندوق که معمولا آدم های بسیار خوش برخوردی هم بودند و در ازایش این قبض ها را می گرفتند. معلوم هم بود که بچه ها این قبض های نقاشی دار را بیشتر می پسندیدند.

حالا آن بچه 6 یا 7 یا 9 ساله بیش از 30 سال سن دارد و می تواند با اطمینان بگوید در این دفاع مقدس به اندازه بیست تومان نقش داشته است. شاید داشتن سهمی معادل یک کمپوت سیب و گیلاس در جنگی که ده ها میلیارد دلار برای آن هزینه شد زیاد نباشد اما قطعا در پیشگاه الهی کسی که سهمی چنین اندک دارد ، با آن که به اندازه پول یک سیر تخمه بوداده (آن روزها دو تومان بود) هم به مهم ترین معرکه دین و مردمش کمک نکرده برابر نخواهند بود. حداقلش آن بچه دیروز و پدر امروز ، اگر هم نتواند با اطمینان پز بدهد که قبض خرید بهشت ( به اندازه همان بیست تومان دیروز و 2000تومان امروز)  را در اختیار دارد ، برای فرزندانش سندی دارد که ثابت کند پدرش هم از دور دستی بر آتش داشته است و از کنار آن « معرکه بزرگِ جنگ و شهادت و امتحان عظیم الهى ساکت و بى‏تفاوت و یا انتقاد کننده و پرخاشگر نگذشته» است!.