در این میان برخی افراد شجاع یافت می شدند که بنابر تشخیص وظیفه در برابر شیطنت های رژیم، در همان ایام بازداشت هم مسائل را با شجاعت و صراحت بیان می کردند. به گواهی اسناد، رهبر معظم انقلاب یکی از آنان است. آیت الله آل اسحاق که در ابتدای انقلاب از مسئولین سیستان و بلوچستان بوده است، در همین باره خاطره ای دارد:«در زاهدان که بودیم از رادیو اعلام کردند یکی از مقامات بالا به زاهدان سفر می کنند. ما هم خوشحال شده و فهمیدیم که آقای خامنه ای از طرف امام می آیند. ... پرونده ای که ساواک [زاهدان] در مورد ایشان تشکیل داده بود را دیدم.

سپس ایشان را به شکنجه گاه تهران فرستاده بودند. بعد از مدتی، دوباره ثابتی[از مقامات ارشد ساواک]، همان سؤال‌ها را از ایشان پرسیده و ایشان هم گفته بود که در زاهدان به این سؤالات پاسخ دادم. قبل از این مکالمات، شنبه یا یک‌شنبه را نوشته بودند که خامنه ای حال پاسخ دادن ندارد. مشخص می شود که ایشان را آنقدر اذیت [و شکنجه] کرده بودند که حتی توان حرف زدن را نداشته است. در ادامه نوشته بود: وقتی بهبود یافت از او بپرسید.

 بعد از بهبودی که از او سؤال می کنند، ایشان می گویند: "در زاهدان جواب داده ام." دوباره از او می پرسند: "نمی شود، باید مفصل پاسخ دهی" و ایشان دوباره همان پاسخ را می دهد [و شاه را مرتجع می خواند].

من فریفته این شجاعت ایشان شده بودم. وقتی به زاهدان آمدند گفتم: آقا شما عجب جوابی به ساواکی ها داده اید.

گفت: شما از کجا فهمیده اید؟

گفتم: پرونده تان را مطالعه کردم.

گفت: الآن اینجاست؟

گفتم: خیر، سر جایش گذاشتم.»

(خاطرات آیت الله علی آل اسحاق، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صفحه 256)