افرادی که 4 سال پیش فتنه به پا کردند به جای اینکه پاسخگوی اقدامات آشوب طلبانه خود باشند، طلبکارانه بر نظام منت می‌گذارند؛ بنویسند برای هر کدام از جوانانی که قربانی قدرت طلبی‌شان کردند چقدر از نظام اسلامی طلب دارند تا وصول کنیم؟

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس وبلاگ افاضات عقل کل نوشت: مردی با نردبان به باغی می‌رفت تا میوه بدزدد؛ صاحب باغ رسید و گفت: در باغ من چه کار داری؟ گفت: نردبان می‌فروشم. گفت: نردبان در باغ من می‌فروشی؟ گفت: نردبان از آن من است هر کجا که بخواهم می‌فروشم!

با خواندن این طنز عبید زاکانی به پر رویی این مرد نردبان به دست می‌خندیم اما این روزها حکایتی طنزآمیزتر  را در واقعیت شاهد هستیم.

حکایت کسانی که 4 سال پیش فتنه به پا کردند و می‌خواستند با نردبان آشوب از دیوار قانون اساسی بالا روند و رأی 40 میلیونی مردم را بدزدند و امروز هنوز هم فتنه انگیزی خود را فتنه نمی‌دانند و شاید آنها هم ادعای نردبان فروشی دارند! و به جای اینکه پاسخگوی اقدامات آشوب طلبانه و قانون شکنانه خویش باشند طلبکارانه بر نظام منت می‌گذارند و می‌گویند «از طلب سال 88 گذشتیم». ادامه مطلب...

بذرپاش در مناظره با کواکبیان:

دیپلماسی فقط لبخند و فیس بوک بازی نیست چطور با خزانه خالی انبارها چند روزه پر شد؟

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه پلمب کردن بدترین و بی‌ادبانه‌ترین روش‌ برای حذف یک کار است، گفت: آیا تحریم غذا و دارو و تهدید نظامی به معنای دشمنی نیست؟

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، مهرداد بذرپاش عصر امروز در مناظره‌‌ با مصطفی کواکبیان با موضوع حقیقت خط امام در سیاست خارجی با اشاره به اینکه امام همواره صریح‌ترین مواضع را در این حوزه داشت، گفت: با این اوصاف اگر الان امام زنده بود و در میان ما حضور داشت به ایشان نیز تهمت تندروی و افراطی‌گری می‌دادند.

وی با تشریح این مطلب که چرا نسبت به رابطه با آمریکا و توافق هسته‌ای بی‌اعتمادیم خاطرنشان کرد: وقتی 2 نفر در فواصل مختلف اتفاقاتی را برای همه رقم زده باشند که بر حسب تجربه تاریخی منجر به بی‌اعتمادی شود و این اتفاق‌ها تکرار و تکرار شود عقل حکم می‌کند که نسبت به آن موضوع بدبینانه‌تر و سخت‌گیرانه‌تر نگاه کند، از همین حیث ما نیز با شناخت طرف مقابل می‌گوییم که نسبت به این مسئله بدبین بوده و سخت اعتماد می‌کنیم. ادامه مطلب...

یکی از اساتید دانشگاه خاطره جالبی را که مربوط به سالها پیش بود نقل میکرد:
"چندین سال قبل برای تحصیل در دانشگاه سانتا کلارا کالیفرنیا، وارد ایالات متحده شده بودم،
سه چهار ماه از شروع سال تحصیلی گذشته بود که یک کار گروهی برای دانشجویان تعیین 
شد که در گروه های پنج شش نفری با برنامه زمانی مشخصی باید انجام میشد.
دقیقا یادمه از دختر آمریکایی که درست توی نیمکت بغلیم مینشست و اسمش کاترینا بود پرسیدم که برای این کار گروهی تصمیمش چیه؟
گفت اول باید برنامه زمانی رو ببینه، ظاهرا برنامه دست یکی از دانشجوها به اسم فیلیپ بود.
پرسیدم فیلیپ رو میشناسی؟
کاترینا گفت آره، همون پسری که موهای بلوند قشنگی داره و ردیف جلو میشینه!
گفتم نمیدونم کیو میگی!
گفت همون پسر خوش تیپ که معمولا پیراهن و شلوار روشن شیکی تنش میکنه!
گفتم نمیدونم منظورت کیه؟
گفت همون پسری که کیف وکفشش همیشه ست هست باهم!
بازم نفهمیدم منظورش کی بود!
اونجا بود که کاترینا تون صداشو یکم پایین آورد و گفت فیلیپ دیگه، همون پسر مهربونی 
که روی ویلچیر میشینه...
این بار دقیقا فهمیدم کیو میگه ولی به طرز غیر قابل باوری رفتم تو فکر،
آدم چقدر باید نگاهش به اطراف مثبت باشه که بتونه از ویژگی های منفی و نقص ها چشم 
پوشی کنه...
چقدر خوبه مثبت دیدن...
یک لحظه خودمو جای کاترینا گذاشتم ، اگر از من در مورد فیلیپ میپرسیدن و فیلیپو 
میشناختم، چی میگفتم؟
حتما سریع میگفتم همون معلوله دیگه!!
وقتی نگاه کاترینا رو با دید خودم مقایسه کردم خیلی خجالت کشیدم...
شما چی فکر میکنید؟
چقد عالی میشه اگه ویژگی های مثبت افراد رو بیشتر ببینیم و بتونیم از نقص هاشون چشم پوشی کنیم"
خانه تکانی باورها
تأثیر حرف دیگران بر ما