|
کلارآباد دات کام 
|
متاسفانه اظهار نظر از شخصی که در امور دینی خود را صاحب نظر می داند ولی بر خلاف دستورات دینی جامعه را به گمراهی می کشد جای تعجب و تاسف دارد و معلوم نیست آیا مرجعی نیز برای رسیدگی به این امور وجود دارد یا نه؟
به گزارش سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز این روزها مد شده است که افاد با هر سطحی در خصوص امور دینی اظهار نظر می نمایند و این فارق از این است که به تبعات این اظهاراتشان هیچ توجهی داشته باشند.
بنا بر این گزارش اما متاسفانه اظهار نظر از شخصی که در امور دینی خود را صاحب نظر می داند ولی بر خلاف دستورات دینی جامعه را به گمراهی می کشد جای تعجب و تاسف دارد و معلوم نیست آیا مرجعی نیز برای رسیدگی به این امور وجود دارد یا نه؟ به گزارش خبرنگار ما اینکه افراد در خصوص دین خود و فرزندانشان چه روشی را در پیش می گیرند قطعا به خودشان ربط دارد ولی وقتی به ترویج آن می پردازند و آن را نسخه نجات بخش نیز می پندارند باید به آنها چه گفت؟ یکی از این افراد طلبه اصلاح طلبی است که در لباس روحانیت بر خلاف دستور ائمه هدی علیهم السلام سخنی را ترویج نموده و در واقع خود را برتر از امام صادق(ع) پنداشته است. وی در خصوص حجاب و نماز فرزندش چنین اظهار داشته است: " روزی هم که برای ثبت نام او به مدرسه اش رفتم به اولیاء مدرسه تاکید کردم که حق ندارید به زور و اجبار فرزند مرا مسلمان و با حجاب کنید یا او را به نماز وادار نمایید چون نتیجه قهری زور و اجبار همانا دین گریزی و ولنگاری است واقعیت تلخی که گاهی اوقات در هر کوچه و خیابان شاهدش هستیم..."  به گزارش عصر امروز اما خوب است این اصلاح طلب مدعی به روایات زیر در خصوص نماز و تربیت فرزندان توجه نماید و ببیند آیا تربیت اسلامی افراد را از دین زده می کند یا سخنان افراد مدعی همچون وی که خود را از امام معصوم نیز برتر می دانند. اینکه در چه سنّی، فرزند خود را به نماز تشویق کنیم و در چه زمانی او را به نماز امر کنیم؟ آموزش نماز در چه سنّی مناسب است؟ آیا با توجّه به مراحل رشد کودک، روش آموزشی نیز دارای مراحل و قابل ارتقا است؟ آیا در روایات اسلامی اشاره روشنی به این مراحل و نحوه زمانبندی آن شده است؟ خوب است به روایت زیر توجه نمایید: امام صادق(ع) می فرمایند: «إنّا نَأمُرُ صِبیانَنا بِالصَّلاةِ إذا کانوا بَنی خَمسِ سِنینَ، فَمُروا صِبیانَکُم بِالصَّلاةِ إذا کانوا بَنی سَبعِ سِنینَ، و نَحنُ نَأمُرُ صِبیانَنا بِالصَّومِ إذا کانوا بَنی سَبعِ سِنینَ بِما أطاقوا مِن صِیامِ الیَومِ إن کانَ إلى نِصفِ النَّهارِ أو أکثَرَ مِن ذلِکَ أو أقَلَّ، فَإِذا غَلَبَهُمُ العَطَشُ و الغَرَثُ أفطَروا، حَتّى یَتَعَوَّدُوا الصَّومَ و یُطیقوهُ، فَمُروا صِبیانَکُم إذا کانوا بَنی تِسعِ سِنینَ بِالصَّومِ مَا استَطاعوا مِن صِیامِ الیَومِ، فَإذا غَلَبَهُمُ العَطَشُ أفطَروا: ما کودکان خود را وقتى پنج ساله اند، به نماز امر مى کنیم؛ ولى شما کودکانتان را وقتى هفت ساله شدند، به نماز امر کنید. ما کودکان خود را وقتى هفت ساله اند، به روزه وامى داریم؛ به اندازه اى که توان دارند، چه تا نصف روز باشد یا بیشتر یا کمتر. وقتى تشنگى و گرسنگى بر آنان چیره شد، افطار مى کنند تا این که به روزه، عادت کنند و توان آن را بیابند؛ ولى شما کودکانتان را وقتى نُه ساله شدند، به اندازه اى که توان دارند، به روزه وا دارید و وقتى تشنگى بر آنان چیره شد، افطار کنند». [ پنج شنبه 95/4/24 ] [ 7:31 عصر ] [ م.ص ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  ) ) 
امکانات وب  بازدید امروز: 5704 بازدید دیروز: 67529 کل بازدیدها: 5225371 |
