دو تن از بازرسان سازمان بین المللی انرژی اتمی مسئول تهیه گزارش در مورد فعالیت‌های موشکی ایران، پذیرفته اند که در تهیه این گزارش دربهار سال 2008 به دروغ متوسل شده اند. این اطلاعات کذب بخشی از ماجرای جنجالی مطالعات ادعایی و لپ‌تاپی است که اویلی هاینونن معاون وقت پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و مسئول تیم تحقیق که بسیار به امریکا نزدیک بود، از آن برای جوسازی علیه کشورمان استفاده کرد.

بنابه نوشته گرت پورتر روزنامه‌نگار و مورخ سرشناس امریکایی، بر مبنای تحقیقات موسسه اینتر پرس سرویس (آی.پی.اس)، مهم ترین مدارک اطلاعاتی که در سال 2003 میلادی از آن استفاده شد تا گفته شود ایران دارای یک برنامه تحقیقاتی و توسعه سلاح های هسته ای مخفیانه است، یک سری طراحی های فنی از چیزی که به نظر می رسید اقدام برای جاسازی مواد هسته ای در حمل کننده re-entry موشک بالستیک برد متوسط ایران- شهاب 3 بود، که اکنون روشن شده است این ارزیابی‌ها یک اشتباه مهلک بوده است. این نقشه ها حمل کننده re-entry را نشان می داد که از برنامه موشکی ایران حذف شده و مدل بهتری جایگزین آن شده بود.

بر اساس یافته های تحقیقات اینتر پرس سرویس (IPS) این حمل کننده re-entry یا کلاهک که در این طرح های کلی دیده می شود، دارای کلاهک مخروطی شکل شبیه به موشک های نادونگ کره شمالی بود.

اما زمانی که ایران در اواسط 2004 موشک جدید خود را آزمایش کرد، دارای چنین کلاهک مخروطی نبود و شکل آن سه وجهی (triconic) بود، که قابلیت ایرودینامیک آن بیشتر از مدل اولیه بود.

موشک ایرانی

بنابر نظر مولف معتبرترین گزارش درمورد برنامه موشکی ایران، ساخت موشک و کلاهک جدید از سال ها پیش از گزارش آغاز شده بود.

گزارش اردیبهشت 2008 سازمان بین المللی انرژی اتمی (IAEA) حاکی از آن است که تاریخ این طراحی‌ها به بهار 2003 برمی گردد. اما به گفته مایک المان، مؤلف ارشد گزارشی که توسط انستیتوی مطالعات استراتژیک (IISS) لندن که در بهار امسال منتشر شد، ایران در طول دو تا پنج سال درحال استفاده از شکل جدید کلاهک ها همراه با ابتکارات عمده ای در طراحی موشک های با برد متوسط خود بوده است.

المان در مصاحبه با IPS تایید کرد که طراحی مجدد حمل کننده re-entry در 2002 یا پیش از آن آغاز شده بود.

رئیس سابق بازرسان (IAEA)، اولی هاینونن که مدیریت تحقیق روی مدارک اطلاعاتی در مورد ایران را بر عهده داشت، در مصاحبه ای با IPS تاکید کرد طرح هایی که در مدارک موجود است، طرح موشک نادونگ است و نه موشک جدیدی که در میانه سال 2004 آزمایش شد.

هاینونن که هم اکنون در مرکز علمی بلفور و روابط بین الملل دانشکده کندی دانشگاه هارواد مشغول به‌کار است، توضیح داد که نشان دادن یک کلاهک از دور خارج شده در این طراحی ها خلاف قاعده است و گروه، این طرح ها را بدون هیچ ارتباطی با برنامه هسته ای ایران تهیه کرده اند.

هاینونن ضمن طرح این ادعا که از دکتر مهدی فخری‌زاده به‌عنوان رئیس برنامه تحقیق یاد می شود، گفت: "از این اطلاعات به نظر می رسد که گروه با این شخص بخصوص کار می کرده و با برنامه موشکی کار نمی کرده است."

این توضیح با مدارک اطلاعاتی مغایرت دارد. (IAEA) توضیح می دهد که محتوای نامه یک صفحه ای فخری‌زاده به گروه صنعتی شهید همت مورخ 3 ماه مارس 2003 درخواست کمک برای انتقال داده ها برای کار برای طراحی مجدد حمل کننده re-entry است.

آنطور که در رسانه های آمریکایی گزارش شده است، صنایع شهید همت که بخشی از تأسیسات نظامی صنایع دفاع است، در آزمایش موتور شهاب 3 نقش داشته و روی مختصات آیرودینامیک و سیستم های کنترل موشک های ایرانی کار کرده است.

هاینونن در یک مصاحبه گفته است برنامه ای که در مدارک اطلاعاتی تصویر شده است، برای دستیابی به اطلاعات درمورد ابعاد شهاب 3 نادونگ به اجبار بر برنامه موشکی ایران تکیه داشته است.

هاینونن همچنین در مصاحبه ای برای توجیه دروغ‌سازی‌هایش در مورد برنامه ایران ادعا کرده که امکان دارد پیش از آنکه برنامه موشکی ایران به مدل جدیدتری تبدیل شود، به مهندسینی که روی برنامه مخفیانه سلاح هسته ای کار می کردند دستور داده شده باشد که مدل قدیمی شهاب 3 را دوباره بسازند و وقتی تصمیم گرفته شد، نتوانستند برنامه کاری را تغییر دهند.

اما گزارش IISS این مطلب را روشن کرده که ساخت موشک جدید، خیلی پیش از آن که در سال 2002 راه اندازی پروژه محرمانه بازسازی کلاهک که در گزارش بازرسان آژانس به آن اشاره شده، آغاز شده بود. همان گزارشی که پیش از انتشار در مهر ماه 2009 به دست انستیتوی علوم و امنیت بین المللی ISIS رسید.

فرض اینکه "ارتش ایران به مهندسین دستور بازسازی کلاهک موشک با برد متوسط را برای حمل مواد اتمی داده باشد ولی نقشه جایگزینی شهاب 3 با یک مدل کاملا جدید و پیشرفته را از کارکنان خود مخفی نگهداشته باشد"، بسیار نامحتمل است.

بنا بر گزارش IISS تصمیم برای موشک جدید به‌دلیل ملاحظات جدی صورت گرفت. شهاب 3 در نیمه دهه 90 میلادی از کره شمالی خریداری شده بود و برد آن با توجه به وزن مواد منفجره آن تنها بین 800 تا 1000 کیلومتر بود. این بدان معنا بود که توان رسیدن به اسرائیل را نداشت.

موشک جدید که بنام قدر 1 نام گذاری شد، قابلیت حمل مقدار زیادی مواد منفجره متعارف تا برد 1500 تا 1600 کیلومتر را دارد و برای اولین بار اسرائیل را در تیررس موشک ایرانی قرار می دهد.

گزارش IISS نشان می دهد که یک سازمان اطلاعاتی خارجی که قصد جعل طراحی های فنی را داشته، نمی توانسته اطلاع داشته باشد که در تابستان 2004، ایران موشک شهاب 3 را درمقابل موشک پیشرفته تر قدر 1 رها کرده است. بنابر این گزارش، دنیای خارج اولین بار پس از آزمایش 21مرداد 1383 متوجه ساخت موشک جدید با کلاهک سه وجهی (triconic) شد.

المان به IPS گفت که پیش از آزمایش "هیچ اطلاعی دردست نبود که آن‌ها مشغول اصلاح کلاهک بودند."

حتی اگر آژانس که مدارک را ساخته است، آنی به اشتباه خود پی می برد، باز هم برای ساخت مدارک جدید در مورد کلاهک جدید زمان از دست رفته بود.

آنها که دستور طرح های کلاهک شهاب 3 را برای متهم کردن ارتش ایران داده بودند، شاید به‌واسطه اظهارات ایرانی ها در مورد وضعیت آن موشک گمراه شده بودند. گزارش IISS می گوید که ایران در اوایل سال 2001 اعلام کرده بود که شهاب 3 به تولید انبوه رسیده و در در تیرماه 2003 ایران گفت که آن موشک عملیاتی شده بود.

گزارش IISS تصریح کرده که این اطلاعیه پس از اشغال عراق به‌دست آمریکا عنوان شده بود، زمانی که ایران به فوریت حس کرد باید ادعا کند این موشک توان عملیاتی دارد. گزارش می گوید اینکه این موشک به تعداد قابل توجهی تولید شده باشد مورد تردید است.

طرح های مورد بحث از re-entry موشک بخشی از مجموعه مدارک اطلاعاتی بود که توسط دولت آمریکا از منابع ناشناس در سال 2004 بدست آمده بود. اخبار رسانه ها در 2005 و 2006 بر اساس مصاحبه های مقامات آمریکایی، حاکی از آن بود که این اطلاعات روی کامپیوتر لپ تاپی که از یک مهندس ایرانی که در برنامه سلاح های هسته‌ای ایران شرکت داشت، ربوده شده بود.

با این حال داستان اصالت این مدارک حالا به داستان جدیدی تبدیل شده است که برای اولین بار در اکتبر 2009 در موسسه ISIS واشنگتن منتشر شد. این موسسه گفت که این مدارک در مورد برنامه ایران روی یک لپ تاپ به آمریکا ارائه نشده بود.

ISIS می گوید این مدارک توسط یک ایرانی که برای آلمان جاسوسی می کرد جمع آوری شده بود. داستان آن در شماره ماه ژوئن مجله اشپیگل بچاپ رسید.

هاینونن به IPS گفت که او هیچ تلاشی برای پیدا کردن منبع این مدارک نکرده بود. این مقام سابق IAEA افزود: "آنها که این مدارک را ارئه می کنند می خواهند منابع‌شان را محافظت کنند. من نمی خواستم از اطلاعاتی از این نوع مطلع شوم."