آن حضرت با قدوم مبارک خود این شهر را متبرک گردانیدند و به در خواست موسى بن خزرج پسر سعد اشعرى که از بزرگان قم بود، منزل او را منور و در آنجا اقامت نمود.

حضرت در همان مکان تشریف داشتند و زنهاى قم به خدمت ایشان مى رسیدند و از وجود آن حضرت استفاده مى کردند، تا اینکه پس از 17 روز از دنیا رحلت کردند. (تقویم شیعه، صفحه 94)

 هجرت

در سال 200 هجرى قمرى بواسطه اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اینکه کسى از بستگان و اهل بیت را همراه ببرند راهى خراسان شدند.

یکسال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر وبه همراه جمعی از خانواده به طرف خراسان حرکت کرد .

در مسیر سفر طولانی حضرت معصومه(س) چون حضرت زینب(س) به اطلاع رسانی و ارتقای آگاهیهای دینی و معرفتی مردم همت گماشت.

به دلیل روشنگریهای حضرت، تا کاروان به شهر ساوه رسید عده اى از مخالفان اهل بیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند، درمسیر آنها قرار گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.

آن بزرگوار به مدت 17 روز در این شهر زندگى کرد و سرانجام در روز دهم ربیع الثانى سال 201 هجرى، پیش از آن که به دیدار برادر موفق شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند .

مردم قم با تجلیل بسیار پیکر پاک آن حضرت را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام "باغ بابلان" معروف بود تشیع کردند.