این مطلب طعنه آمیز را سایت ضدانقلابی «بالاترین» در حالی منتشر کرد که خود از ترویج کنندگان شورای مذکور بود و سناریوهای این شورا را طی یک ماه گذشته تبلیغ کرد. طعنه اخیر بالاترین از آن جهت است که عناصر ضدانقلاب مقیم خارج می گویند هر سال هفته ها قبل از شب چهارشنبه سوری هیچ حاشیه و حادثه ای در کار نبود و ترکاندن ترقه را می شد حمل بر مخالف خوانی (!؟) کار کرد اما امسال به همت سه شنبه های افتضاح که شورای یاد شده پیش کشیده اقدام به عادی سازی و کمرنگ کردن و سوزاندن یک فرصت مهم! کرد.
بالاترین در مطلب انتقادی خود می نویسد: شاید برای بعضی ها این مطلب شادکننده نباشد و به قبایشان بر بخورد اما مشاهدات من این بود که چهارشنبه سوری امسال از هر سالی بی سروصداتر بود، یادش بخیر 4-3 سال پیش بود که در ساختمانمان، جشن چهار شنبه سوری گرفته بودیم، نیروهای گارد داخل ساختمان ریختند و ما جوانی رو که از توی کوچه به ساختمان ما پناه برده بود فراری دادیم، تازه آن زمان خبری از جنبش سبز نبود، اما امسال چه؟ ماشین پلیس وقتی دید خبری نیست رفت، بله همین الان که می نویسم صدای ترقه می آید اما آیا این بود چهارشنبه سوری بزرگمان؟!
نویسنده بالاترین می افزاید: حقیقت این است که این آقایان اصلاح طلب و جنبش سبز راه امید و این مسخره بازی ها همه را سرد کردند، چگونه است که بعد از 25 بهمن، چهارشنبه سوری آرام برگزار شد؟ مخالفان خسته شده اند از این شل کن و سفت کن آقایون. من هم خسته شدم از الکی هزینه دادن، از سیاهی لشکر شدن آقایون که هر زمان حال کردند ما را به صحنه دعوت کنند.
پایگاه گویانیوز هم از قول یکی از عناصر خارج نشین تصریح کرد که: اپوزیسیون در دور باطل افتاده است. براساس تجارب 19 ماه گذشته باید به دیده شک به برخی حامیان جنبش سبز نگاه کرد. البته دور از ذهن نیست اگر برخی دوستان، خصوصاً دور از فضای اجتماعی ایران، با رصد اخبار خاص در فضای مجازی و نه جریان زندگی جامعه، درک غیر واقعی از این فضا داشته باشند. برای نمونه شعارهای احساسی «اندکی صبر سحر نزدیک است» (بابک داد)، مانند تیغ دو لبه ای کار می کند که پس از انتظاری طولانی، در سرخوردگی افراد همراه جنبش و تمایل برخی به مهاجرت یا انفعال سیاسی مؤثر واقع می گردد. و یا تحلیل هایی چون «حکومت دیگر توان بسیج 50 هزار نفر نیروی سرکوبگر در سطح کشور را ندارد» (محسن سازگارا)، گرچه ابتدا روحیه بخش می نماید، اما پس از مواجهه با نیروهای متنوع رژیم که حتی فرصت تجمع نمی دهد، نومیدی می آفریند.
سایت خودنویس هم که مدتی است در محافل ضد انقلاب متهم به همکاری با محافل اطلاعاتی جمهوری اسلامی شده با ابراز ناراحتی از تحلیل رفتن اپوزیسیون نوشت: سه شنبه های اعتراضی، حرکت به سمت جلو نبود، چرخش در مدار بسته و دور باطل بود. حکومت کاملاً آمادگی دارد و توان حرکت را از اپوزیسیون می گیرد. از آن طرف هم اصلاح طلبان دنبال مهار حرکت و جلوگیری از رادیکال شدن آن هستند. خوب وقتی این دو پارامتر را کنار هم بگذاریم، می توانیم از خودمان بپرسیم که این روند به کجا می رود؟ این روند به سمت فرسایشی شدن برای اپوزیسیون پیش می رود.