"رال" در مقاله اخیر خود می نویسد: بیشتر آمریکایی ها از محمود احمدی نژاد دل خوشی ندارند. اما اگر می دانستند حقوق وی چقدر است عقیده شان تغییر می کرد. با وجود نرخ بالای بیکاری و ورود به سومین سال رکود اقتصادی در آمریکا، نه رئیس جمهور و نه اعضای کنگره نگران به نظر نمی آیند. اعضای کنگره و سناتورها با دستمزدی معادل 174000 دلار یا بیشتر، از مشکلات 97 درصد آمریکایی ها با درآمدی بسیار کمتر، اطلاعی ندارند. از 535 عضو کنگره 261 نفرشان جزو میلیونرها هستند.

رال ادامه می دهد: برای سناتور دموکرات "فاین اشتاین" که طبق مدارک، مخارج انتخاباتی اش در سال 2010 بالغ بر 46 تا 108 میلیون دلار بود، درک آلام ما آسان نیست. به همان ترتیب که "دارل ایزای" جمهوری خواه، با مخارجی بین 156 تا 451 میلیون دلار نمی تواند آن را درک کند. اعضای منتخب کنگره، حداقل دستمزد، استاندارد کار، بیمه، قوانین اتحادیه ها و هزاران مقررات دیگررا که شامل دستمزد و شرایط کاری ده ها میلیون کارگر آمریکایی را مشخص می کند، تعیین می نمایند.

 با توجه به شرایط کنونی آنها هیچ انگیزه شخصی برای بهبود اوضاع ندارند. بالاخره آنها وضعشان خوب است. آنها ثروتمند هستند. حالا وقت آن رسیده که حداکثر دستمزدی برای اعضای کنگره، رئیس جمهور و مقامات عالی منتخب تعیین شود. این حداکثر باید معادل حداقل دستمزد یک تبعه آمریکایی باشد.

اداره دو خانه که یکی از آنها در واشنگتن است، پایین بردن امکان فساد، مخارج تحصیل فرزندان و ... دلایل کسالت آوری است که برای حقوق های بسیار بالای سیاستمداران آورده می شود و با آنها آشنا هستیم. تنها کاری که این سیاستمداران باید انجام دهند ایجاد اقتصادی است که از نتیجه آن همه بهره مند شوند.

به گزارش بولتن نیوز، مقایسه عملکرد بین سیاست مداران آمریکایی با دولتمردان ایرانی نشان می دهد که چه تفاوت فجشی بین این دو وجود دارد. برای مثال حقوق باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا ماهی 660 هزار دلار (معادل 660 میلیون تومان) است در حالی که حقوق محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران 3000 دلار در ماه (3 میلیون تومان) است. این یعنی حقوق احمدی نژاد نیم درصد حقوق اوباما است. این در حالی است که  احمدی نژاد فقط از دانشگاه حقوق دریافت می کند و تا کنون حقوقی از ریاست جمهوری دریافت نکرده است .حتی حقوق احمدی نژاد از حقوق اعضای کنگره آمریکا نیز کمتر است. حقوق اعضاء کنگره آمریکا بیش از 170 هزار دلار است.

از طرف دیگر توجه به الگوی رفتاری و مشی زندگی رئیس جمهور ایران و آمریکا نشان دهنده اطلاعات بیشتری از این تفاوت است. احمدی نژاد ساده زیست است چه در پوشیدن لباس و چه در استفاده از وسائلی چون ماشین شخصی. او خودروی پژوی 504 خود را که مدت ها با همان رفت و آمد می کرد تا چند وقت پیش داشت. قبل از ریاست جمهوری، محله زندگی او در شرق تهران در منطقه ای به نام نارمک بود و حتی بعد از ریاست جمهوری نیز تمایل داشت در همان منطقه زندگی کند اما به دلایل امنیتی مجبور به تعییر مکان شد.

عملکرد او در دوران شهرداری تهران و همین طور در این 6 ساله ریاست جمهوری نشان می دهد که او همواره با مردم و بین مردم بوده و مثل آنها زندگی می کند. حتی در پوشیدن لباس نیز هیچ گاه از لباس های گران قیمت استفاده نکرده تا جایی که کاپشن ساده او الگوی بسیاری از جوانان ساده زیست ایران شده آن را به نام کاپشن احمدی نژادی می شناسند.

بسیاری از رای دهندگان ایرانی، در هر دو مرحله انتخابات سال های 84 و 88، محمود احمدی نژاد را از جنس مردم دانسته اند. در حالی که سیاست مداران آمریکایی نه تنها از جیب مالیات دهندگان آمریکایی، زندگی پر خرجی دارند بلکه برای انتخابات و هدف های سیاسی خود، کمک های مالی جمع آوری می کنند.

لابی های گروه های مختلف صاحب نفوذ آمریکایی، صهیونیستی و... با اعضای کنگره بسیار معروف، شناخته شده و همواره مورد انتقاد بوده است. تصویب قوانین و مذاکرات و دیدارهای افراد و گروه ها و شرکت ها با اعضای کنگره، اعضای دولت و... بسیار پر خرج است و میلیون ها دلار در این لابی ها هزینه می شود. این موضوعات باعث شده تا داد و فریاد اعتراض میلیون ها آمریکایی در این دوران که به رکود اقتصادی معروف است در بیاید و نسبت به ولنگاری های اقتصادی سیاسیون آمریکایی و من جمله باراک اوباما دست به تظاهرات و راهپیمایی های اعتراضی گسترده ای بزنند.گفتنی است مقالات و آثار و گفتگو با "رال" در خبرگزاری ها و رسانه های معتبری از جملهMSNBC  و لس آنجلس تایمز در دسترس مخاطبین قرار دارد.