4. لزوم تأکید بر محبوبیت حضرت در «جان ما» 

از نظر فردی و درونی، پرداختن به مظلومیت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها اثر معنوی بیشتری در ما دارد یا پرداختن به محبوبیت؟ پرداختن به محبوبیت اجر و قرب بیشتری دارد و بیشتر ما را مقرب می‌سازد یا پرداختن به مظلومیت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها؟ تردیدی نیست که ذکر مظلومیت و حقانیت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بسیار دستگیر است و اثر عمیقی در دل‌ها دارد. این اثر خیلی از وقت‌ها ملموس و برای همه قابل احساس است. اما لزوماً چنین نیست که هر چیزی که اثر ملموس و راحت‌تری داشت، ارزش بیشتری هم داشته باشد.

یک روضه‌هایی هستند که این روضه‌ها برای همه زیاد گریه‌آور نیست، اما اگر کسی پای آنها سوخت، قیمت این سوختن بالاتر است. مثلاً یکی برای زخم‌های امام حسین علیه‌السلام گریه می‌کند؛ امّا یکی این توانایی را دارد که بر غربت امام حسین علیه‌السلام هم گریه کند؛ و یا بالاتر برای آرمان‌های حسین علیه‌السلام هم گریه کند. مسلّم است که اشک بر غربت و آرمان‌های حسینعلیه‌السلام ارزش بیشتری دارد. آن کسی که برای غربت امام حسین علیه‌السلام و بالاتر از آن برای آرمان‌های امام حسین علیه‌السلام گریه می‌کند، معلوم است که درد دین بیشتری وجود او را فراگرفته است.

همه می‌توانند برای اینکه برادری را در مقابل دیدگان خواهرش کشتند، متأثر شوند و اشک بریزند؛ امّا آیا هر کسی می‌تواند بر این متأثر شود که حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در مقابل خود، کشته‌شدن «امام زمان»‌اش را دیده است و برای این بسوزد؟

در فاطمیه برای مصائب ضرب و جرح حضرت زهرا سوختن و گداختن قیمت بی‌نظیری دارد و در عین حال کار ساده‌تری است نسبت به اینکه برای غربت و رنجهای آرمانی حضرت زهرا بسوزی و گداخته شوی. این خیلی دشوار‌تر است و قیمت بالاتری هم دارد.

اصلی طلایی در اصلاح دل: دل، غرفه‌های متعددی دارد که جایِ محبت‌های متنوع و صفات متنوع است. هم محبت‌ها و صفات خوب و هم محبت‌ها و صفات بد که با هم درگیر می‌شوند. گاهی محبتِ به یک خوبی تو را به سمت خود می‌کشد و گاهی محبت به یک بدی. تغییر دل کار سختی است. تغییر دل کار کسی جز خود دل نیست. اصل طلاییِ اصلاح دل این است که: غرفه‌های دل به هم ربط دارند؛ اگر یک خوبی در دل تقویت بشود، این خوبی بدی‌ها را از غرفه‌های دیگر بیرون خواهد کرد. البته اگر یک بدی هم در دل تقویت شود، عکس این تأثیر را خواهد داشت.

در روایات داریم که اگر یک نقطة نورانی در دل وجود داشته باشد، این نقطه کم کم سیاهی‌های دل را از بین می‌برد تا جایی که دیگر هیچ سیاهی در دل نمی‌ماند؛ و اگر یک بدی در دل تقویت بشود، مثل یک سلول سرطانی تکثیر می‌شود و همة دل را فرا می‌گیرد. خیلی عجیب است. اگر در دل یک خوبی پدید بیاید و تقویت بشود، خودش عامل «تزکیه» است؛ و چه خوبی‌ای بالاتر، بهتر و تأثیرگذارتر از محبت به حضرت زهراسلام‌الله‌علیها.

وقتی انسان به اسو? خوبی‌ها محبت پیدا کرد، کم کم این محبت در غرفه‌های دیگر دل هم اثر می‌گذارد. کم کم «محبت به خوبی‌ها» هم در دل انسان رونق می‌گیرد. کم کم بدی‌ها هم از دل انسان رخت برمی‌بندد. لذا محبتِ به پیامبر و اهل‌بیت او پاک کننده است: «وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وَلَایَتِکُمْ طِیباً لِخَلْقِنَا وَ طَهَارَةً لِأَنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَةً لَنَا وَ کَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا؛ و آنچه را که خدواند از دوستی شما برای ما مقرر کرده است، موجب پاکیزگی خلقت ما، و پاکی جان‌های ما، و پاک‌کننده‌ای برای ما، و پوشانند? گناهان ما است.»

حالا که محبت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها می‌تواند در دل ما نافذتر باشد و به سهولت افزایش پیدا کند، از این فرصت باید برای اصلاح دل استفاده کنیم. محبت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها را در دلتان افزایش دهید تا پاک شوید. و یک اصل طلایی برای رسیدن به این محبت این است که این محبت را از امیرالمؤمنین ـ‌علیه‌السلام‌ـ تمنا کنید. امیرالمؤمنینعلیه‌السلام خیلی محبان و ارادتمندان به صدیقه کبریسلام‌الله‌علیها را دوست دارد.

«محبّت»، عامل ولایت‌پذیری قلبی: خدا از کسی ولایت‌پذیری ظاهری را قبول نمی‌کند. اینکه در «ظاهر» در مقابل حکم رسول خدا و امیرالمؤمنین بگویی «چَشم»، امّا در «باطن» تَهِ دلت به این حکم راضی نباشد، هیچ ارزشی نزد خدا ندارد. خدا به خودش در قرآن قسم خورده است که چنین کسی ایمان ندارد. خداوند، فقط تسلیم واقعی را می‌پذیرد؛ تسلیمی از صمیم دل: «فَلاَ وَرَبِّکَ لاَ یُؤْمِنُونَ حَتَّىَ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لاَ یَجِدُواْ فِی أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُواْ تَسْلِیمًا؛ نه، سوگند به پروردگارت که ایمان نیاورند، مگر آنکه در نزاعی که میان آنهاست تو را داور قرار دهند و از حُکمی که تو می‌دهی هیچ ناخشنود نشوند و سراسر تسلیم آن گردند.»

خُب معلوم است که تسلیم واقعی و راضی بودنِ به حکم ولیّ خدا از ته دل، با محبّت درست می‌شود. اینکه در تهِ دلت هیچ سختی از حکم رسول خدا احساس نکنی، فقط با محبت به دست می‌آید. خیلی باید پیامبر و اهل‌بیتش را دوست داشته باشی و این محبّت را لایه‌لایه در درون خودت افزایش بدهی تا به «یُسَلّموا تسلیماً» برسی.

لذا تا در محضر امام زمان قرار نگرفته‌ایم، باید محبت خود به اهل‌بیت را افزایش بدهیم تا به این ولایت‌پذیری قلبی برسیم. اهل‌بیت خودشان ما را ترسانده‌اند، فرموده‌اند قبل از ظهور، خودتان را آماده کنید. خورشید اگر به گُل بتابد، شکوفه‌های آن را معطر می‌سازد و اگر به مردار بتابد، فضا از بوی تعفّن آن پُر خواهد شد. خورشید ولایت هم اگر از پس پرده غیبت در بیاید و یک دستور صادر بکند، کسی که یک ذره «انانیت» در گوشه قلبش باشد، بوی تعفّن آن انانیت بلند خواهد شد.

اگر بخواهیم قبل از ظهور خودمان را آماده کنیم، که وقتی در مقابل امام زمان ـ‌علیه‌السلام‌ـ  قرار گرفتیم، به این ولایت‌پذیری قلبی رسیده باشیم، راهش این است که محبت خود را به اهل‌بیت افزایش دهیم. و برای افزایش این محبت که پای? تحکیم ولایت‌پذیری ما است، از محبت به حضرت زهرای اطهرسلام‌الله‌علیها استفاده کنیم که ساده‌تر افزایش پیدا می‌کند.

«محبت»، تنها عامل رهایی از عجب و خودبینی: خیلی سخت است که آدم به اینجا برسد که خوبی‌های خودش را نبیند و دچار عُجب نشود. حتی آدم‌های خوب، در خطرِ ابتلاء به عجب قرار دارند.

تنها چیزی که انسان را از افتادن به این مهلکه نجات می‌دهد، «محبّت» است. محبت نه تنها بدی‌های انسان را می‌سوزاند، که شرحش گذشت، خوبی‌های انسان را هم در نظرِ خودِ انسان می‌سوزاند. فقط «عاشق»‌ها هستند که هر چه خوب‌تر می شوند، افتاده‌حال‌تر می‌شوند و بیشتر احساس نداری در مقابل محبوب می‌کنند. تنها چیزی که انسان را از «منیّت» نجات می‌دهد، آتش محبت است. عاشق که شدی فقط محبوب را می‌بینی؛ دیگر «خودت» را نمی‌بینی.

عاشقی که هیچ وقت نماز شبش ترک نشده باشد، وقتی یاد نمازِ شب‌های حضرت زهراسلام‌الله‌علیها می‌افتد، اصلاً نماز شب‌های خودش را از یاد می‌برد گویی اصلاً نماز شب نخوانده است؛ می‌گوید در مقابل نماز شب‌های محبوب، نماز شب‌های من هیچ است. آتش محبت همة نمازهایش را در نظرش می‌سوزاند.

هیچ چیز به جز «محبت به اهل‌بیت» و در رأس آنها محبت به مادرشان حضرت زهراسلام‌الله‌علیها، نمی‌تواند انسان را از عجب نجات دهد. هیچ چیز به جز محبت، انسان را پاک نمی‌کند. «وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وَلَایَتِکُمْ طِیباً لِخَلْقِنَا وَ طَهَارَةً لِأَنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَةً لَنَا». لذا همه نیاز به «محبت» دارند. «محبتِ اهل‌بیت» اکسیر اعظم است؛ و البته تأثیر حبّی که امّ‌ُ‌الائمه می‌تواند در دل‌های پاک مؤمنان داشته باشد، بیش از تمام امامان ماست. این مطلب مثل روز روشن است؛ بالاخره، حضرت زهراسلام‌الله‌علیها مادر است و مادر ارتباط حبی‌اش یک چیز دیگر است. 

تأکید دین بر محبوبیت آن حضرت 

در دین ما نیز تأکیدات و سفارشات زیادی بر محبوبیت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها وجود دارد:

محبوبیت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها از زبان قرآن: خداوند در قرآن به محبّت اهل‌بیت پیامبر علیهم‌السلام دستور داده است و این محبّت را اجر رسالت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم معرفی می‌کند: «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى؛ بگو من از شما مزدی را نمی‌خواهم جز مودّت با نزدیکانم.» بنا به دستور قرآن، باید فاطمهسلام‌الله‌علیها را دوست داشت.

محبوبیت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها در نزد پیامبر: شخص پیامبر گرامی اسلام    صلی‌الله‌علیه‌ و آله ‌وسلم محبّت ویژه‌ای به فاطمهسلام‌الله‌علیها داشتند که به هیچ کس دیگری چنین محبّتی را نداشتند. همه می‌دانند که پیامبر، حضرت زهراسلام‌الله‌علیها را خیلی دوست داشتند و در رفتار هم این محبّت را نشان می‌دادند. پیامبر جلوی پای فاطمه‌اش بلند می‌شد و جای خود را به او می‌داد.تنها درباره او فرمودند که من بوی بهشت را از فاطمه‌ام استشمام می‌کنم. پیامبر در مورد او « فِدَاهَا أَبُوهَا؛ پدرش به فدایش» فرموده است.

 برای کسب محبوبیت 

1- ادب فاطمیه: آتش محبت، نه تنها بدی‌های انسان را می‌سوزاند باید خوبی‌ها انسان را هم بسوزاند؛ و فاطمیه محلی است که باید این محبت، شعله‌اش همة وجود من را فرا بگیرد. آیا آن محبتی که باید خوبی‌هایمان را هم بسوزاند، در درون ما به حدی رسیده است که لااقل بدی‌های ما را بسوزاند؟ نکند به این حدّ نرسیده باشد؟ نکند فاطمیه بیاید و بگذرد و آتش محبت فاطمه سلام‌الله‌علیها  ما را پاک نکند؟ اگر در فاطمیه درست نشویم، کی می‌خواهیم درست شویم؟ یا فاطمه، اگر ایام فاطمیه بگذرد و محبّت تو در وجودمان شعله نکشد ... بیایید در فاطمیه از خود انتظار آدم شدن داشته باشیم.

2. «احترام»، غیر از «محبت» است: بسیاری از اوقات، آن چیزی که از ما بروز می‌کند، «احترام» به حضرت زهراست، نه «محبت» به ایشان. حواسمان باشد اشتباهی نگیریم. «محبت»، چیزی فراتر از ادب و احترام است. گاهی از اوقات ادب، عیب انسان را پنهان می‌کند؛ انسان مؤدب ممکن است حتی از چیزی زیاد خوشش نیاید امّا طوری رفتار می‌کند که این خوش‌نیامدنش زیاد معلوم نیست. نکند ادبمان نسبت به اهل‌بیت، عیبمان، که همان «کم دوست داشتنِ اهل‌بیت» است، را پنهان کند.

3. محبّت نهایت ندارد: محبت به اهل‌بیت علیهم‌السلام خیلی بیشتر از اینها می‌تواند در درون ما افزایش یابد. هیچ وقت به محبّت‌هایی که به اهل‌بیت داریم اکتفا نکنیم. محبّت به اهل‌بیت خصوصاً محبت به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها از حداقل‌هایی شروع می‌شوند و تا حدّ بی‌نهایت می‌تواند رشد داشته باشد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «لَوْ أَحَبَّنِی جَبَلٌ لَتَهَافَتَ؛ اگر کوه من را دوست داشته باشد، از هم می‌پاشد.» این اثر محبّت است. محبّت اینقدر جا دارد تا ما را بکُشد در راه حضرت زهراسلام‌الله‌علیها . از خودمان انتظار داشته باشیم. ما می‌توانیم با محبّت به حضرت زهراسلام‌الله‌علیها به اوج مقام‌های معنوی نائل شویم. رزمندگان دوران دفاع مقدس را می‌دیدیم که چگونه با ارتباط خصوصی و محبّت‌آمیز و قشنگی که با حضرت زهراسلام‌الله‌علیها داشتند، به اوج معنویت می‌رسیدند.

4. تهذیب نفس راه تحصیل محبّت: خداوند وقتی به چیزی امر می‌کند، لوازم آن را هم فراهم می‌کند. وقتی دستور می‌دهد که اهل‌بیت پیامبر را دوست داشته باشید، زمینه این محبّت را در قلب ما و در فطرت ما قبل از آن فراهم کرده است. یعنی محبت اهل‌بیت در فطرت ما زمین? فراوانی دارد و ما اگر به تهذیب نفس و تطهیر روح بپردازیم، شکوفایی این محبت را خواهیم دید.

ما باید نفس خودمان را محاسبه کنیم که چقدر حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را دوست داریم. محبّت یک رابطه‌ای با صفای باطن انسان دارد. یادمان باشد که ما به مقدار گناهانمان، از محبّت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها فاصله می‌گیریم. محبّت به ایشان، «ظرفیت» می‌خواهد و این ظرفیت با «تهذیب نفس» افزایش می‌یابد.

همان طور که در ماه رمضان تهذیب نفس می‌کنید تا نورانی شوید، در ایام فاطمیه به خاطر محبتی که در قلبت شعله می‌کشد بیا بیشتر در طلب طهارت باش و اقدام به تهذیب نفس کن تا از این محبت بیشتر بهره ببری.

5. فاطمه‌سلام‌الله‌علیها مادر ما: حضرت زهراسلام‌الله‌علیها را در مقام یک مادر قرار دهیم. یادمان باشد که مادر همیشه به فرزند خود محبت دارد. و اگر فرزند چیزی از او بخواهد دریغ نمی‌کند. در اعتقادهای ما هست که جبرئیل اخبار ما مسلمانان را تا قیامت به مادرمان می‌دهند. چرا حضرت باید از ما اطلاع داشته باشند؟ مادر است دیگر، نگران فرزندانش است.

حضرت زهراسلام‌الله‌علیها به عنوان مادر به شما علاقه دارد. مادرتان شما را به مجلس خودش آورده است. با دیدن شما قلبش آرام می‌گیرد. اگر جلسه فاطمیه نیائید مادرتان بی‌قرار می‌شود خصوصاً اینکه این مادر در بستر بیماری هم افتاده و امید برخاستن از بستر را ندارد ...

6. محوریت «محبت» برای بالا بردن ارزش مظلومیت است: مراد از محوریت «محبت» این نیست که به موضوع مظلومیت نپردازیم. اولاً همانطور که گفته شد، اقتضائات ایجاب می‌کند که از محبت حضرت زهراسلام‌الله‌علیها صحبت بشود. ثانیاً اگر محبوبیت را در میان مردم افزایش بدهیم، دیگر مردم به مظلومیت نرسیده، برای حضرت زهراسلام‌الله‌علیها می‌میرند.

اگر داریم بر طبل محبوبیت می‌کوبیم برای این است که آتش مظلومیت شعله‌ورتر بشود. اگر بر روی محبوبیت کار کنیم، دیگر مردم به جایی می‌رسند که نمی‌شود برایشان روضه خواند.

اگر محبوبیت حضرت زهرا افزایش پیدا کند، می‌دانی تو برای کدام مظلومیت گریه می‌کنی و بلکه جان می‌دهی؟ برای آن می‌میری که فاطمه زهراسلام‌الله‌علیها دختر پیغمبر، پار? تن پیغمبر، سرور زنان هر دو جهان، مجبور شد برای گرفتن حقش، برای گرفتن قبال? فدکی که پیامبر خدا به او بخشیده بود، از خانه بیرون برود...

«الا لعنت الله علی القوم الظالمین»