حجت الاسلام محمد روحی در همایش پارسای پرهیزگار در پردیس قم دانشگاه تهران در سخنانی به بیان خاطره دیدار شهرام جزایری با آیت الله العظمی بهجت پرداخت و اضافه کرد: شهرام جزایری که به خیلی ها پول داد، قبل از آنکه به آن سرنوشت مبتلا شود به دیدار آیت الله بهجت آمد و از ایشان توصیه ای خواست.

وی ابراز داشت: ایشان به او گفت بسیار استغفار کنید، هم از کارهای بدتان و هم از کارهای "خوبتان"؛ ایشان به همه توصیه به استغفار می کردند اما به جزایری توصیه کرد از کارهای خویش هم استغفار کند و بعد از دو ماه مشخص شد که او چه وضعی داشت.

وی با بیان اینکه من مدت 27 سال با این عارف و عبد بزرگ خدا آشنایی داشتم، تصریح داشت: آنچه در تمام گفتار و رفتار و درس و بحث ایشان سایه انداخته بود مسئله بندگی بود و اولین نشانه آن دوری از منیت است.

روحی با بیان اینکه انبیاء علاوه بر دارابودن صفات الهی متجلی کننده صفتی خاص از خدا بودند اظهار داشت: پیامبر(ص) چون در همه مراتب وجودی بنده است عبدالله نامیده شده است.

بهجت به مقام بندگی رسیده بود

وی افزود: در هر عصری معمولا انگشت شمار کسانی هستند که به مقام بندگی می رسند و به طور قطع می توان گفت آیت الله بهجت از این دسته انسانها بود.

روحی تصریح داشت: قطعا یکی از برترین کسانی که به اعتبار حالات و سیر و استقامتی که دیده می شد بهجت بود.

شاگرد آیت الله بهجت با بیان اینکه انبیاء در رسالت و نبوت بر یکدیگر برتری ندارند اما برخی بر برخی دیگر برتری داشتند و آن مقام ولایت و عبودیت محض بود خاطرنشان کرد: مراجع هم در مرجعیت با هم تفاوتی ندارند اما برخی ویژگیها برخی را بر برخی برتری می دهد.

وی افزود: همه مراجع معظم هستند و ما خاک پای آنها را می بوسیم و نمی خواهیم میان مراجع مقایسه کنیم ولی می خواهم عبودیتی که از ایشان دیده بودیم را بیان کنیم.

منیت در وجود بهجت مرده بود

وی اظهار داشت: ایشان در جلسه درس کنار در و بر روی زیراندازی نامناسب می نشست؛ در حین درس نظریات دیگران را بدون نام بردن می گفت و در انتها هم نظر خودش را به صورتی غیرمستقیم و با اشاره بیان می کرد.

روحی افزود: در رساله الولایه ابتکار علمی خود را به نحو خاصی بیان کرده است و آن را نشانه الهام و لطف خدا می داند.
آیت الله بهجت علاقه ای به اظهار کرامت نداشت

وی تاکید کرد: در طول 27 سال من حتی یکبار از ایشان "من" نشنیدم و مایل به اظهار کرامت نبود البته مواقعی پیش می آمد که اینده زندگی انسان در مخاطره می افتاد با صراحت تذکر می دادند.

شاگرد آیت الله بهجت اظهار داشت: مشخصه اصلی او خود را ندیدن و بندگی در تمامی موارد بود و هیچ انانیتی نداشت.