کیهان نوشت:

جمعی از وبلاگ نویسان سبز ضمن انتشار نامه ای از گروه موسوم به شورای هماهنگی سبز خواستند از سردرگمی و رخوت فعلی خارج شود.

در این نامه آمده است: قریب 2 ماه از تشکیل شورا می گذرد و اگر واقع بینانه به عملکرد نگاه شود، انفعال و بی تحرکی مجموعه مذکور چنان بوده که کارنامه کارکردش اصولا خالی تر از آن است که قابل نقد باشد. نقدهایی که درباره ماهیت، ساختار و شفافیت مکانیزم ها در این شورا مطرح شده و می شود، اگرچه در جای خود قابل طرح و بررسی است، اما با درک حساسیت ها و شرایط موجود، می توان از این نقدها موقتا عبور کرد و تنها از منظر عملکرد شورا در مدیریت اعتراضات و حوادث پیش روی جنبش سبز به بررسی و نقد شورا و تحرک اعضایش پرداخت. اما متاسفانه در این سوی داستان نیز چیز چندان قابل عرضی وجود ندارد و بیم آن می رود که چنانچه این سکوت و انفعال ادامه پیدا کند، نه تنها نقش این شورا در سایه تردید قرار گیرد، بلکه خلأ رهبری جنبش باعث ازهم پاشیدگی و فروپاشی جنبش شود.

نویسندگان نامه با بیان اینکه انتساب به موسوی و کروبی وجاهت نمی آورد، افزوده اند: انتظار بر این نیست که شورا در دام تندرویها بیفتد اما راه گریز از تندرویها، انفعال نیست. واقعیتی که امروز شاهد آن هستیم این است که به واسطه سکوت و انفعال شورا، فاصله آن با بدنه هر روز بیش از دیروز می شود. چنین سکوتی از یک طرف باعث یأس و سرخوردگی می شود و از طرف دیگر، راه را برای ایجاد چندپارگی در جنبش و فرصت طلبی گروههایی که در زمان حضور موسوی و کروبی در سایه قرار گرفته بودند باز می گشاید. نجواهای گاه به گاه، پراکنده و مبهم شورای هماهنگی متناسب با نقش و جایگاه متصور شده برای این شورا نیست. ادامه این سکوت و تردید در حرکت و سردرگمی در یافتن نقشه راه، گرد ناامیدی و یخ زدگی را به اپوزیسیون پاشیده و به جای هماهنگی، ناهماهنگی را به ارمغان خواهد آورد.