وی اصلاح طلبانی را که بخواهند در انتخابات شرکت کنند، تهدید به رسوا شدن کرد.

 عضو دوزیست حزب مشارکت و سازمان مجاهدین اذعان کرد که اگر افراطیون تاکنون نتوانسته اند پروژه تحریم انتخابات را به اجرا بگذارند، اختلاف در میان جبهه اصلاح طلبان است.
 سایت «کلمه» مصاحبه ای را از تاج زاده مربوط به زمان مرخصی وی منتشر کرد.
تاج زاده در این مصاحبه می گوید: علت اینکه ما تاکنون نتوانستیم به سمت عدم شرکت در انتخابات برویم، این بود که اختلاف زیادی در جبهه اصلاح طلبان وجود داشت بویژه بخش هایی بودند که به هر دلیلی معتقد به شرکت در انتخابات بودند. این مساله باعث می شد ما نتوانیم نیرویمان را متمرکز کنیم و استراتژی واحدی برای عدم شرکت در انتخابات در پیش بگیریم. چرا که عدم شرکت در جایی ممکن است که یک جناح با تمامیت خود بتواند تصمیم بگیرد و به محض این که دو قسمت شود،
شمشیر دو دم جناحی که با عدم شرکت می خواهد حکومت را مجبور کند تا به انتخابات آزاد تن دهد، بسیار کند می شود و رژیم از آن بخشی که می خواهد در انتخابات شرکت کند، استفاده می کند. به نظر من این نخستین انتخاباتی است که کل جبهه اصلاحات می تواند در آن شرکت نکند.
وی اصلاح طلبانی را که بخواهند در انتخابات شرکت کنند، تهدید به رسوا شدن کرد و در اظهاراتی سرتاپا تناقض گفت: درباره انتخاباتی آزاد در یک جمله، هرکسی که در چارچوب قانون اساسی بخواهد فعالیت کند، با هر گرایش و اعتقاد و اندیشه ای باید حق داشته باشد در انتخابات شرکت کند و نماینده مردم باشد، مگر اینکه رای اکثریت را نیاورد. اگر از من بپرسند آیا سکولارها هم حق دارند، می گویم ترکیه به عنوان یک مدل درست، دموکراسی را با اسلام سازگار کرد و الگوی عملی ارائه داد. در ایران هم باید به رقابت با سکولارها بپردازیم. بنابراین انتخابات آزاد یعنی این که صلاحیت هرکس که می خواهد در چارچوب قانون اساسی فعالیت کند رد نشود.
وی توضیح نمی دهد که چگونه هم می توان در «چارچوب قانون اساسی» وارد فعالیت انتخاباتی برای ورود به حاکمیت شد و هم در عین حال معتقد به جدایی دین از سیاست و سکولاریسم بود که ذاتا در تعارض با «جمهوری اسلامی» قرار دارد. این همان روش منافقانه و شترمرغی بود که طیفی از افراطیون متظاهر به اصلاح طلبی از سال 76 تا سال 88 به کار بستند.
تاج زاده درباره شرکت اصلاح طلبان در انتخابات مجلس هشتم و فهرست 30نفره یاران خاتمی نیز که با شکست مطلق مواجه شد، گفته است: در مجلس هشتم در تهران باید لیست حداقلی معرفی می کردیم، نه سی نفر را لیست می دادیم و چهره های ناشناخته را معرفی می کردیم. با این کار جناح مقابل را هم به اتحاد رساندیم، در حالی که اگر 5 نفر از چهره های اصلی خود را معرفی می کردیم، آنان به چند بخش تقسیم می شدند.