|
کلارآباد دات کام 
|
با گذشت بیش از سه ماه از نامه دکتر روحانی به رهبرانقلاب:
با گذشت بیش از سه ماه از امضاء توافق نامه ژنو بین ایران و کشورهای 1+5 نقد و نظرهای مختلفی در خصوص متن این توافق نامه و نتایج آن بیان شده است. یکی از مهمترین وقایع توافق ژنو، نامه رئیس جمهور حجت الاسلام حسن روحانی به رهبر معظم انقلاب و پاسخ رهبری به این نامه درتاریخ 3 آذر ماه سال جاری بود که در این مطلب به بررسی حقوقی آن پرداخته شده است.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، با گذشت بیش از سه ماه از امضاء توافق نامه ژنو بین ایران و کشورهای 1+5 نقد و نظرهای مختلفی در خصوص متن این توافق نامه و نتایج آن بیان شده است. یکی از مهمترین وقایع توافق ژنو نامه رئیس جمهور حجت الاسلام حسن روحانی به رهبر معظم انقلاب و پاسخ رهبری به این نامه درتاریخ 3 آذر ماه سال جاری بود.
حال با گذشت بیش از سه ماه از امضاء توافق نامه یا برنامه اقدام مشترک ایران و گروه 1+5 و بنا بر دعوت رئیس جمهور محترم مبنی بر بررسی این توافق نامه توسط اساتید دانشگاه حجت الاسلام دکتر محمدرضا باقرزاده از اساتید دانشگاه و مدیر گروه حقوق موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در یادداشتی به نقد حقوقی دستاوردهای ذکر شده در نامه دکتر روحانی به رهبر انقلاب پرداخته است که در ادامه می آید. جناب آقای دکتر روحانی بعد از توافقنامه ژنو، نامه ای به مقام معظم رهبری نوشتند و ادعاهایی را در آن مطرح کرده که به بررسی حقوقی آن می پردازیم. تحلیل ادعاهای آقای روحانی در مورد دستاوردهای مذاکرات 1. به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی در توافق نامه آقای روحانی در پیامی که به مقام معظم رهبری دادند، چند مطلب را ادعا کردند اما وقتی متن توافقنامه را می‌بینیم، متوجه می‌شویم که این ادعا‌ها از پشتوانه حقوقی و علمی برخوردار نیستند. ادعای آقای روحانی در نامه به مقام معظم رهبری این است: دستاوردهای قطعی این توافق اولیه به رسمیت شناخته شدن حقوق هسته‌ای ایران است در حالی که طرف مقابل چنین حقی را انکار کرده. بعد حتی دولتمردان نمی توانند از چنین حقی دفاع کند. لذا آقای هاشمی رفسنجانی که زودتر از دولت متوجه می شود که ادعا واهی است به دفاع برمی خیزد و می‌گوید که حق غنی سازی اصلا نیاز به توافقنامه ندارد و از ان‌پی‌تی بدست می‌آید. واقعیت این است که در این موافقتنامه به ایران اجازه داده شده که nuclear program خود را یعنی برنامه اتمی خود را در حد پنج درصد ادامه دهد. در مورد حق غنی سازی تنها وعده داده است که اگر ایران به تمام تعهدات خود طبق این موافقتنامه عمل کرد ، شاید بتوان کاری کرد که مثل بقیه اعضای ان پی تی از حق غنی سازی در چارچوب تعهدات پیمان منع گسترش بهره مند گردد. دلیل ناامیدی دولت از متن توافقنامه و تمسک به روح آن وضعیت حقوقی موافقتنامه به گونه است که تیم مذاکره کننده هم جرآت نمی کند با استناد به متن معاهده به عملکرد آمریکاییها انتقاد کند و می‌گوید خلاف روح توافقنامه است. لذا مثلا با تحریم های دیگر آمریکا، آقای ظریف عنوان می کند که تحریم های جدید خلاف روح توافقنامه است. یعنی خلاف متن توافقنامه نیست. چون در توافقنامه، فقط تحریم های هسته ای محل بحث است اما تحریم های غیر هسته ای مثل حقوق بشری و ... از عهده این توافقنامه خارج است. 2. حراست از دستاوردهای هسته ای دومین ادعا (در آن نامه) این بود که: «حراست از دستاوردهای هسته‌ای شده است» سوال ما از دولت محترم این است که حراست با تعطیلی و سلب حق گسترش تحقیقات و غنی سازی بیش از پنج درصد و پلمب و ارائه کامل اطلاعات هسته ای و ... چگونه سازگار است؟!!! 3. توقف روند تحریم ها سومین و چهارمین ادعای آقای روحانی این است که می گوید: «توقف روند تحریم‌های ظالمانه» و «فروپاشی سازمان تحریم‌ها آغاز شده است» در حالیکه در متن توافقنامه علاوه بر عدم حراست از دستارودهای هسته ای و عدم شناسایی حق غنی سازی، تحریم های ظالمانه نیز متوقف نشده است. نهایت آنچه که در این توافقنامه وجود دارد این است که برای کمتر از 5 درصد از تحریم‌ها، تعلیق داوطلبانه‌ی قابل برگشت وجود داشته باشد. 4. فروپاشی سازمان تحریم ها اما این که در نامه ادعا شده فروپاشی سازمان تحریم‌ها آغاز شده است خلاف ادعای طرف مقابل شماست. آن‌ها می‌گویند ما اصلا به ساختار تحریم‌ها دست نزده ایم و آنچه از تحریم‌ها که تعلیق شده است بلافاصله قابل برگشت است. عکس العمل حکیمانه رهبری عکس‌العمل رهبری در مقابل این نامه این بود که فرمودند: «جناب آقای رئیس جمهور! دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید، (نه دستیابی به پیروزی‌ها و نه به آنچه که در حقیقت اتفاق افتاده است) در خور تقدیر و تشکر است و می‌تواند مایه‌ی اقدامات هوشمندانه‌ی بعدی قرار گیرد. .... و ایستادگی دربرابر زیاده‌خواهی‌ها همواره باید شاخص خط مستقیم باشد» در واقع تعریف رهبری مبتنی بر آن ادعاست. یعنی دستیابی به ادعایی که شما کردید، در خور تقدیر است. در پاسخ به برخی که این ایرادات را «ملا لغتی بازی» می دانند باید گفت: نامه ها با یکدیگر فرق دارند. وقتی قرار است نامه، تاریخی صادر شود و ممکن است 50 سال دیگر به آن استناد شود، خیلی اهمیت دارد. لذا این نامه‌ها، تاریخی است و باید بماند و نمی‌شود با تساهل و تسامح با آن برخورد کرد. [ دوشنبه 92/12/19 ] [ 5:47 عصر ] [ م.ص ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  ) ) 
امکانات وب  بازدید امروز: 22339 بازدید دیروز: 45846 کل بازدیدها: 5174476 |
