عباس عراقچی، مذاکره کننده ارشد ایران در مذاکرات هسته ای از برگزاری مرحله بعدی مذاکرات کارشناسی ایران و گروه 1+5 از 15 تا 19 اردیبهشت در نیویورک، آمریکا، خبر داد. 

معاون امور حقوقی و بین‌الملل وزیر خارجه ایران گفت که «این مذاکرات در حاشیه اجلاس کمیته مقدماتی بازنگری ان‌پی‌تی با حضور کارشناسان هسته‌ای و فنی کشورمان و اعضای 1+5 انجام می‌شود.»

آقای عراقچی دستور کار این مذاکرات را ادامه بحث‌های فنی و کارشناسی عنوان کرده است.

موافقت وزارت امور خارجه با برگزاری مذاکرات کارشناسی در نیویورک در حالی صورت پذیرفته است که مردم، کارشناسان و برخی از نمایندگان مجلس انتظار داشتند دستگاه دیپلماسی ایران به توهین بی سابقه کاخ سفید در عدم صدور ویزا برای حمید ابوطالبی واکنش جدی و متناسب نشان دهد.

با این حال مقامات وزارت امور خارجه نه تنها واکنش عملی به توهین اخیر مقامات آمریکایی نشان ندادند بلکه با موافقت درباره برگزاری مذاکرات کارشناسی در نیوریورک عملا تهدیدهای دیپلماتیک خود را «بی اثر» کردند.

در طول مذاکرات هسته ای این برای اولین بار است که مذاکرات کارشناسی در شهر نیویورک انجام می شود.

ایران چگونه می تواند از تعیین محل مذاکرات بهره برداری کند؟

بر اساس آداب دیپلماسی و فنون مذاکره، تعیین محل برگزاری مذاکرات بین المللی یکی ازموارد تشریفاتی به حساب می آید با این حال ، پیشنهادهای طرفین مذاکره، موافقت و یا مخالفت آنان رویکرد کشورهای مذاکره کننده را پیش از آغاز مذاکرات به نمایش می گذارد.

در همین راستا تیم سابق هسته ای ایران پیش از این، از تعیین محل مذاکرات هسته ای به عنوان یک امتیاز دیپلماتیک برای خود بهره می برده است، به گونه ای که پیش از بحران سوریه که ایران و ترکیه همپیمان منطقه ای به حساب می آمدند با پافشاری مذاکره کنندگان ایرانی، استامبول به عنوان محل مذاکرات هسته ای انتخاب شد.

پس از تیره شدن روابط تهران و آنکارا، مقامات ایرانی با مخالفت ادامه مذاکرات در استامبول و تعیین محل مذاکرات در بغداد، وجاهت دولت نوری المالکی را در بعد بین المللی ارتقا دادند.

آن زمان ترکیه به نماد مخالفت با اسد در منطقه تبدیل شده بود و طبیعی بود که کشورهای غربی بخواهند به منظور کسب وجهه برای ترکیه این مذاکرات در آن کشور برگزار شود.

از سوی دیگر در آن برهه، نوری المالکی به عنوان متحد ایران در منطقه پیرامون موضوع طارق الهاشمی تحت فشارهای اخلی قرار داشت. نوری المالکی البته با حمایت کامل از اسد مورد غضب کشورهای غربی قرار نیز گرفته بود و حتی زمزمه‌هایی برای تشکیل انتخابات پارلمانی زودرس در این کشور شنیده می‌شد.

در این حال تیم مذاکره کننده هسته ای ایران با پافشاری بر برگزاری مذاکرات در بغداد موفق شد به ننتیجه دلخواه خود دست پیدا کند.

ایران توانست با محقق کردن این درخواست، هم مخالفت خود با ترکیه را به بهترین شکل نشان دهد و بنمایاند که تهران در مخالفت خود با آنکارا درباره سوریه جدی است از سوی دیگر توانست با کسب وجهه ای که برای دولت نوری المالکی کسب کند دولت وی را از آن بحران داخلی عبور دهد.

آقای ظریف و اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای که افتخار خود را تجریه بالا در عرصه دیپلماسی می دانند، باید مطلع باشند که عرصه مذاکرات و دیپلماسی خطی و ساده نیست و پییچیدگی‌های خاص خود را دارد. از نحوه صحبت کردن، لبخند زدن و حرکات دست دیپلمات‌ها تا محل، روز مذاکرات و کلمات مورد استفاده در توافقات و ... معنا و مفهوم خاص به خود را دارند.

اینکه مقامات وزرات امور خارجه کمتر از یک هفته پس از امضای قانون منع ورود نماینده ایران به سازمان ملل، موافقت خود را با برگزاری مذاکرات کارشناسی اعلام می کنند، این پیام را به طرف مقابل القا میکند که تیم مذاکره کننده ایرانی در موضع انفعال قرار دارد. پیشنهادات عجیب ایران در زمینه غنی سازی اورانیوم و موضوع آب سنگین اراک نیز موید این گزاره است.