روایت کارتر از شکست عملیات طبس/ شرایط اوباما با من یکسان است

رئیس جمهور اسبق جیمی کارتر احساس می کند تلاش هایش برای نجات دیپلمات های گروگان در ایران باید به نتیجه می رسید ولی تحت تاثیر یک سلسله از اتفاقات بد بی نتیجه ماند. این دموکرات اهل جورجیا در کتاب تازه خود که مجموعه خاطرات روزانه اش است، می نویسد شکست مأموریت، نقش بزرگی در شکست وی برای انتخاب مجدد در انتخابات 1980 داشت.

به گزارش رجانیوز،‌ کارتر در این کتاب ضمن اذعان به اینکه وضعیت کنونی اوباما در قبال ایران با او یکسان است، عملاً‌ به ادامه رویکرد ضد ایرانی در مجموعه نظام اشاره کرده و می‌گوید که رئیس‌جمهور فعلی کاخ سفید نیز در مقابل ایران کاری از پیش نخواهد برد.

خبرنگار آسوشیتدپرس از واشنگتن در این زمینه می‌نویسد کتاب جدید کارتر با عنوان "خاطرات کاخ سفید" از این هفته عرضه می‌شود.

در این کتاب کارتر از چند رئیس جمهور، از جمله هم حزبی های خود کلینتون و اوباما به‌دلیل عدم به‌کارگیری فشار لازم بر اسرائیل برای پایان دادن به شهرک سازی در کرانه غربی انتقاد می کند. وی می‌نویسد کار ساخت و ساز سرعت ویژه‌ای در دوره دولت کلینتون داشت و همچنین معتقد است اوباما از تعهد اولیه خود برای جلوگیری از شهرک سازی عدول کرده است.

این کتاب مشکلات کارتر در کار با توماس پی (تیپ) اونیل، سخنگوی وقت کاخ سفید را نشان می دهد. همچنین به شرح ناتوانی وی در تصویب بیشتر برنامه هایش در کنگره و احساس تلخ کارتر به رقیب سیاسی‌اش سناتور ادوارد کندی می پردازد.

او در این کتاب، احساس غرورش را از برقراری صلح بین مصر و اسرائیل در پیمان کمپ دیوید و سایر اقدامات سیاست خارجی و داخلی‌اش بیان می کند. این خاطرات روزانه بیانگر آن است که در آن زمان وی تصور می کرده تسلط کاملی بر وظایف ریاست جمهوری و تصویر واضحی از آنچه می خواسته انجام بدهد، دارد.

کارتر 85 ساله، می‌گوید تقریباً هر روز در زمان ریاست جمهوری، وی افکار و مشاهداتش را ضبط می کرده و آن نوارها را به منشی خود، سوزان کلاگ می داد. وی نیز آنها را تایپ و در کلاسوری قرار می داد. پس از 30 سال حالا کارتر این دفتر خاطرات را خلاصه و نظرات اخیرش را در آن حاشیه نویسی کرده است. این کتاب توسط انتشارات فارار، اشتراوس و جیروکس به چاپ رسیده است.

وی از روابط دشوار خود با اونیل می نویسد و می گوید یکی از نامطلوب ترین تجربیات زمان ریاست جمهوری، صبحانه ای بود که در آن، اونیل با وی و سایر حاضران در اتاق بسیار گستاخانه رفتار کرد. روابط کارتر با سخنگوی کاخ سفید در تمام طول ریاست جمهوری اش متزلزل بود.

کارتر همچنین افکارش نسبت به سناتور دموکرات ماساچوست کندی، رقیب وی برای کاندیداتوری از حزب دموکرات فاش می کند. وی می نویسد اولین بار در اوایل سال 1978جو بایدن، سناتور، مشاور ریاست جمهوری فعلی، از موضوع رقابت کندی خبردار شد. وی همچنین از حمایت بسیار موثر بایدن در رقابت های انتخاباتی 1976 تمجید می‌کند.

پس از ملاقات با کندی در 1979 که مسئله بهداشت عمومی نیز در آن مطرح شد، کارتر می نویسد تقریبا غیر ممکن بود متوجه شوی سناتور درمورد چه چیز صحبت می کند اما مسلما دیدگاه ها متفاوت بود.

کارتر در ماه ژوئن 1980 پیش از کنوانسیون ملی دموکرات ها در نیویورک از شکست کندی در کاندیداتوری و اینکه کندی و گروهش در پیش نویس مرامنامه حزب دموکرات همکاری نکردند و بیشتر به‌دنبال مقابله بودند، می نویسد.

در روز انتخابات 4 نوامبر 1980، همانطور که می‌دید آرزوهای انتخاب مجددش از بین می روند، کارتر افکار تلخی در مورد رقابت کندی ثبت کرده است. وی می گوید حملات هشت ماهه کندی وی را آزار داد و بیشتر وقتش را باید برای جذب مجدد رای دهندگان دموکرات سنتی از جمله یهودیان، اسپانیایی تبارها، سیاهپوستان، فقرا و کارگران صرف کرده بود.

در توضیحاتی که به تازگی به خاطراتش افزوده، کارتر می نویسد نظر سنجی شخصی وی نشان می داده حمایت از انتخاب کندی کم بود و این برای وی مبهم است که آیا هدف اصلی کندی انتخاب شدن بوده یا جلوگیری از انتخاب مجدد کارتر.

اما کارتر دلیل اصلی شکست انتخاباتی‌اش را عدم موفقیت در آزاد کردن گروگان های آمریکایی در ایران می داند.

وی می نویسد یک روز پیش از شکست در انتخابات، ناظر انتخاباتی‌اش از ریزش شدید حمایت مردمی که متوجه شده بودند گروگان ها به کشورشان بازنمی گردند، مطلعش می کند. این رای دهندگان مردد تقریبا همگی به رونالد ریگان متمایل شده بودند.

پنجاه و دو دیپلمات و نظامی آمریکایی بیش از یکسال توسط دانشجویان مسلمان طرفدار انقلاب ایران، دستگیر شده بودند. گروگان ها در 20 ژانویه1981 دقایقی پس از آنکه ریگان در سمت ریاست جمهوری سوگند یاد کرد، آزاد شدند.

در بهار 1980، کارتر دستور یک عملیان نجات توسط هلیکوپتر را داده بود که پایان مفتضحانه ای داشت و زخم پاک نشدنی بر ریاست جمهوری وی باقی گذاشت. دو هلیکوپتر از هشت هلیکوپتر در راه یک صحرای دورافتاده دچار مشکل شدند و مجبور به بازگشت شدند. هلیکوپتر سوم پس از فرود دچار نقص سیستم هیدرولیک شد. کارتر ماموریت را لغو کرد ولی هنگام خروج یک هلیکوپتر با یک هواپیمای باری سی 130 برخورد کرد که هشت کشته برجای گذاشت.

کارتر آن را یک سلسله اتفاقات ناگوار و تقریبا غیر قابل پیش بینی نامیده است. وی اصرار دارد که عملیات نجات باید موفق می بود زیرا همه عوامل بسیار تعلیم دیده بودند، نقشه دقیق بود و حداقل دو ساعت پس از خروج نیروهای آمریکایی از ایران، هیچ زنگ خطری در ایران به صدا در نیامد.

در این کتاب همچنین می خوانیم:

• وی دلخوری خود را از ایالت نیویورک بیان می کند. در ماه مارچ 1980 که کندی در انتخابات مقدماتی دموکرات ها در نیویورک پیروز می شود، وی عصبانیت خود را با این جمله بیان می کند: "این یک ایالت خاص است که عادت به بلعیدن بودجه فدرال را بیش از ایالات دیگر دارد."

• وی می نویسد از اینکه به‌نظر می رسد از جامعه یهودی فاصله گرفته متاسف است و این انتقاد را غیر منصفانه می داند.

• وی به اشتباهات خود در برخورد با کنگره اعتراف می کند و همچنین می گوید که به اندازه کافی در این مورد که پیشنهاداتش تا چه حد با رای دهندگان و قانونگذاران موافق می افتاد، نگرانی نداشت.

وی می گوید بسیار متعجب است که اوباما نیز در زمان حال با همان میزان مشکلاتی که در آن زمان وی با آن روبرو بود، مواجه است.