روزنامه ایران: امام حسین(ع) هم شب عاشورا، ابتدا در خیمه با عمر سعد مذاکره می کند و بعد تصمیم به مقابله می گیرد. چون مذاکره هم شرط عقل است هم شرط فهم و هم نشانه آدم های متعادل است. اما افراد تندرو که فهم کمتری دارند، از مذاکره متواری هستند.
در مورد فرمایشات جناب آقای رئیس جمهوری در باب «تعامل» و «مذاکره» به عنوان یکی از آموزه های اسلام، باید بگویم که این موضوع بستگی به شرایط گوینده و شنونده دارد.

 این موضوعی نیست که هر کسی بخواهد درباره آن نظر بدهد. بر اساس موازین دین مبین اسلام، اگر کسی بخواهد دیگری را به مذاکره دعوت کند و او پاسخ ندهد نشانه جهل است. در آیه شریفه « قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَی کَلَمَه سَوَاء بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ» هم می بینیم که فراتر از آموزه های عاشورا، خود خداوند از تعامل و مذاکره کردن یاد کرده اند. به کار بردن واژه « تَعَالَوْاْ» به همین منظور بوده است. خدا در قرآن هم می گوید: « قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ» یعنی حتی با کافران هم اول مذاکره می شود.

 «تعامل» یک مسأله اساسی طبیعت است و فقط به مذاکره اطلاق نمی شود. مذاکره چه برای نزدیکی نگاه طرفین باشد چه برای اتمام حجت، در هر دو صورت مذاکره است و از موازین دینی و اسلامی است. البته هر کسی از هر مذاکره ای ممکن است برداشت هایی بکند که در مراحل بعدی مورد بررسی قرار می گیرد نه در همان لحظه. این را هم باید به یاد داشته باشیم که پیامبر ابتدا محاجه می کند و بعد مباهله. پس اول رسول خدا مذاکره می کند.امام حسین(ع) هم شب عاشورا، ابتدا در خیمه با عمر سعد مذاکره می کند و بعد تصمیم به مقابله می گیرد. چون مذاکره هم شرط عقل است هم شرط فهم و هم نشانه آدم های متعادل است. اما افراد تندرو که فهم کمتری دارند، از مذاکره متواری هستند.

 در رابطه با نتیجه مذاکرات هم برخی نگاه کوته فکرانه ای دارند و نتیجه مذاکره را در «داد و ستد» می بینند و از آن به «بده بستان» تلقی می کنند که نگاه عاقلانه ای نیست. انسان عاقل، برنده بودن را در سطوح مختلف می بیند. کما اینکه نتیجه مذاکره امام حسین(ع) هم شهادتش بود که دودمان آل ابی سفیان و دوران فاسد گذشته را به نابودی کشاند. این نشان می دهد که مذاکره در تاریخ می ماند و باید نتایج آتی آن را دید. کما اینکه تا همین جای مذاکرات هسته ای هم امریکا به ذلت کشیده شده است. اما فهم عاقل و نادان از مفهوم مذاکره فرق می کند، کما اینکه عاقل به نتیجه مذاکره می اندیشد اما نادان همان لحظه را می بیند. امام حسین(ع) می خواست بعد از شهادتش هم مردم بدانند دانا و نادان کیست و دنیا خواه و آخرت خواه کیست.

 مذاکره در لغت هم معنی «گفت و گو» و «مکالمه با کسی» و «از چیزی یاد کردن» است و نباید از آن معنی بد کرد که کاسب به ازای پول، چیزی ارائه می دهد! کسانی که به نقد «برد برد» بودن مذاکرات می نشینند، مراقب باشند که با این سخنان خود سبب نشوند افراد نادان به استناد اظهارات آنان دفاع مقدس را زیر سؤال ببرند، چرا که بر اساس تحلیل های آنها اینگونه تلقی می شود که «دفاع مقدس» هم نوعی باخت بوده، حال آنکه ما این شهدا را «برد اسلام و ایران و آزادی کشور» می بینیم. این خیلی بد است که اینگونه اظهارات سبب شود که خدای نکرده دفاع مقدس را زیر سؤال ببرند. و اما مسأله «توبه» که در سخنان رئیس جمهوری با این مضمون آمد که «تابع همان حسینی(ع) هستیم که توبه حر را هم قبول کرد»، با نقدهایی مواجه شد که مبادا منظور نظر ایشان افرادی خاص باشند. حال آنکه اصل مسأله «توبه» جدای از این مسائل است. بسیاری از توبه ها، توبه حضوری و لفظی نیست. در این رابطه هم بحث های زیادی مطرح است که اگر کسی در دلش هم پشیمان باشد، حتی اگر اظهار نکند هم توبه است.

 آقای رئیس جمهور هم عالم دینی است و هم عالم به مسائل روز و سیاست است که مطالعه تاریخی هم دارد. از این رو منتقدین وی نباید سعی کنند به بعضی از امور و سخنان روحانی نقدهای بازدارنده از پیشرفت واردکنند. اگرچه از برخی نقدها می توان استفاده کرد اما نقد نباید باعث کندی کار شود بلکه منتقدین باید نگاه مثبت اندیش داشته باشند.من همواره مؤدبانه دولت گذشته را نقد کردم، آقایانی که هشت سال موارد قابل نقد را «توجیهی» پذیرفتند، الان هم دو- سه سالی به این دولت فرصت بدهند و «مقابله»ای وارد نشوند و «توجیهی» بگذرند.

آخر سخن اینکه اگرچه در کشور برخی مخالف تعاملند، اما باید حریم اهل بیت را رعایت کرده و در هر بحثی از اهل بیت هزینه نکنند. رئیس جمهوری هم دقت نظر داشته باشند که در کنار کارهای خوبی که انجام می دهند مبادا لکه ای بر گفتارشان باشد. منتقدین دولت هم چشم خود را باز کنند و بدانند همه خدمتگزارند. لطفاً با مخالفت های خود آرامش حاصل از انتخاب مردم در 24 خرداد 92 را به هم نزنید و در این دهه عاشورا بگذارید مردم همچون گذشته به عزاداری هایشان بپردازند. در کربلا هم «مذاکره» بود هم «شهامت» و «شـــــــهادت» و نتیجه اش احیا و اعتلای اسلام و مکتب حسینی بود و شهادت سیدالشهدا و حرکت امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا با هیچ چیز قابل مقایسه نیست.