ستایش یک عضو مرکزیت گروهک منافقین از مواضع همسر میرحسین موسوی، موجب واکنش محافل تندروتر ضدانقلاب شد.
به گزارش جهان به نقل از کیهان، چند روز پیش حسین-ب در مقاله ای که سایت «ایران امروز» منتشر کرد از رهنورد به خاطر حمایت علنی از گروهک تروریستی منافقین و تخطئه دوران حیات حضرت امام خمینی تمجید کرد. در واکنش به این تمجید و تعریف ها، سایت سکولاریسم نو در مطلبی به قلم «فرهاد-ج» نوشت: نمی دانم نویسنده تا چه اندازه در پی آن بوده اند واقعیت را گزارش کنند یا با شناختی که از روحیه خانم رهنورد در یک سال و نیم گذشته پیدا کرده اند، مایل بوده اند وی را به عبور از موسوی ترغیب کند تا مرزهایی را که او نتوانست پشت سربگذارد و گشایش در کار فرو بسته «چپ انقلابی مآب» (اعم از مذهبی و غیر مذهبی) ایجاد کند. اما اگر خانم رهنورد دو کار را بکند می تواند در صف مقدم قرار گیرد. 1- از «اجراء بدون تنازل قانون اساسی» عبور کند و ایجاد تغییرات در آن را خواستار شود2- دست کم تا سطح پوشش مانتو «کشف حجاب» کند. من البته مخالفتی با چادر ندارم اما به نظرم بسیاری از فمینیست ها و فعالان عرصه نتوانند پشت سر رهنورد به حرکت درآیند. آیا همین محدودیت های ایدئولوژیک، عقیدتی، صنفی و طایفگی نبود که همسر ایشان (موسوی) را به نقطه فعلی رساند و همین آقای ]ب[ را چنان از موسوی نا امید کرد که به همسر ایشان امید بسته است؟
سکولاریسم نو می افزاید: به نظرم آقای ]ب[ بیش از آن که به شایستگی ایشان برای قرار گرفتن در صف مقدم مبارزه اعتقاد داشته باشند، تنها در پی آن هستند که خانم رهنورد را به شکستن و پشت سرگذاشتن مرزهایی برانگیزانند که موسوی بنا به دلایلی نمی خواست و نمی توانست که البته انتظار نابه جایی است و راه به جایی نخواهد برد چون خانم رهنورد نیز همه هویت خود را از چیزهایی می گیرد که «نخست وزیر محبوب» می گرفت. پس خانم رهنورد نیز قادر نیست از آن موانع عبور کند.
این سایت ضد انقلابی در پایان تأکید کرده است: باید از خانم رهنورد بپرسیم چطور است که ایشان در «محیط پلیسی و خفقان موجود» که در مصاحبه با سایت خودنویس اشاره کرده، این اندازه آزاد هست که درباره رخداد تأسف بار اعدام های سال 67 سخن بگوید و موضع بگیرد و ابراز همدردی کند اما تا پیش از این محیط پلیسی و خفقان موجود هرگز نمی توانسته سخن بگوید و موضع گیری کند؟ کمی گوشه اش باز نیست؟ (چون یا باید در پلیسی و خفقان آمیز بودن وضع موجود شک کنیم یا در صداقت گوینده. وگرنه این تعارض و تناقض را چگونه حل کنیم؟!)